آیه ۲۲ سوره نور: تفاوت میان نسخه‌ها
←بخشش و گذشت
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
== بخشش و گذشت == | == بخشش و گذشت == | ||
خداوند در آیه ۲۲ نور دستور به بخشش و گذشت داده است: «وَلْیَعْفُواْ وَلْیَصْفَحُوا؛ و باید عفو کنند و گذشت نمایند».<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۲۱۱.</ref> [[سید محمدتقی مدرسی|محمدتقی مدرسی]] عالم و مفسر شیعه [[عفو]] را به معنای عدم مجازات بر چیزی که انجام شده دانسته و «صفح» را گذشتی دانسته که موجب برگشت ارتباط و خویشاوندی می‌گردد.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۸، ص۲۸۴.</ref> برخی مفسران، عفو را به معنای بخشش از [[گناه|گناهان]] و | خداوند در آیه ۲۲ نور دستور به بخشش و گذشت داده است: «وَلْیَعْفُواْ وَلْیَصْفَحُوا؛ و باید عفو کنند و گذشت نمایند».<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۲۱۱.</ref> [[سید محمدتقی مدرسی|محمدتقی مدرسی]] عالم و مفسر شیعه [[عفو]] را به معنای عدم مجازات بر چیزی که انجام شده دانسته و «صفح» را گذشتی دانسته که موجب برگشت ارتباط و خویشاوندی می‌گردد.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۸، ص۲۸۴.</ref> برخی مفسران، عفو را به معنای بخشش از [[گناه|گناهان]] و صَفْح را به معنای چشم‌پوشی و روی برگرداندن از [[انتقام]] دانسته‌اند.<ref>حسینی شاه عبدالعظیمی، تفسیر اثنا عشری، ۱۳۶۳ش، ج۹، ص۲۱۶.</ref> | ||
در این آیه پس از دستور به عفو و [[گذشت]] چنین گفته شده: ««أَلا تُحِبُّونَ أَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَکُمْ؛ مگر دوست ندارید که خدا بر شما ببخشاید».<ref>سوره نور، آیه ۲۲.</ref> براساس نظر مفسران خداوند با این تعبیر در مقام بیان این نکته است که اگر بخشیده شدن را برای خود دوست دارید برای دیگران نیز دوست بدارید.<ref>مازندرانی، شرح الکافی۱۳۸۲ق، ج۶، ص۱۴۲.</ref> اگر می‌خواهید بخشش خداوند شامل شما شود پس افرادی که در حق شما بدی کردند را ببخشید.<ref name=":1">حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۳۶۴.</ref> این بخشش، سبب بخشیده‌شدن می‌گردد.<ref name=":2">مازندرانی، شرح الکافی۱۳۸۲ق، ج۶، ص۱۴۲.</ref> [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] پس از ضربت خوردن و پیش از [[شهادت امام علی(ع)|شهادت]] وصیتی دارد که در آن به [[عفو]] دستور داده و به بخش انتهایی آیه ۲۲ نور استناد می‌کند.<ref>سید رضی، نهج البلاغة، ۱۴۱۴ق، ص۳۷۸.</ref> | در این آیه پس از دستور به عفو و [[گذشت]] چنین گفته شده: ««أَلا تُحِبُّونَ أَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَکُمْ؛ مگر دوست ندارید که خدا بر شما ببخشاید».<ref>سوره نور، آیه ۲۲.</ref> براساس نظر مفسران خداوند با این تعبیر در مقام بیان این نکته است که اگر بخشیده شدن را برای خود دوست دارید برای دیگران نیز دوست بدارید.<ref>مازندرانی، شرح الکافی۱۳۸۲ق، ج۶، ص۱۴۲.</ref> اگر می‌خواهید بخشش خداوند شامل شما شود پس افرادی که در حق شما بدی کردند را ببخشید.<ref name=":1">حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۳۶۴.</ref> این بخشش، سبب بخشیده‌شدن می‌گردد.<ref name=":2">مازندرانی، شرح الکافی۱۳۸۲ق، ج۶، ص۱۴۲.</ref> [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] پس از ضربت خوردن و پیش از [[شهادت امام علی(ع)|شهادت]] وصیتی دارد که در آن به [[عفو]] دستور داده و به بخش انتهایی آیه ۲۲ نور استناد می‌کند.<ref>سید رضی، نهج البلاغة، ۱۴۱۴ق، ص۳۷۸.</ref> | ||