بهتان: تفاوت میان نسخهها
←مفهومشناسی
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
[[مجتبی کلهری تهرانی|آقا مجتبی تهرانی]]، ([[سال ۱۳۱۶ هجری شمسی|۱۳۱۶]]- [[سال ۱۳۹۱ هجری شمسی|۱۳۹۱ش]])، در کتاب [[اخلاق ربانی آفات زبان]]، مینویسد که علمای اخلاق بهتان را دروغی میدانند که محتوایش بهنوعی در عرف جامعه بیانگر عیب و نقص (خواه در سخن، عمل یا در صفات اخلاقی) است، یا سخنی است که به دروغ به شخص میبندد درحالیکه او نگفته است، یا عمل زشتی است که انجامش نداده و یا صفت ناپسند و غیر اخلاقی است که وی صاحب آن صفت رذیله نیست.<ref>تهرانی، اخلاق ربانی، ۱۴۰۱ش، ص۱۷-۱۵.</ref> | [[مجتبی کلهری تهرانی|آقا مجتبی تهرانی]]، ([[سال ۱۳۱۶ هجری شمسی|۱۳۱۶]]- [[سال ۱۳۹۱ هجری شمسی|۱۳۹۱ش]])، در کتاب [[اخلاق ربانی آفات زبان]]، مینویسد که علمای اخلاق بهتان را دروغی میدانند که محتوایش بهنوعی در عرف جامعه بیانگر عیب و نقص (خواه در سخن، عمل یا در صفات اخلاقی) است، یا سخنی است که به دروغ به شخص میبندد درحالیکه او نگفته است، یا عمل زشتی است که انجامش نداده و یا صفت ناپسند و غیر اخلاقی است که وی صاحب آن صفت رذیله نیست.<ref>تهرانی، اخلاق ربانی، ۱۴۰۱ش، ص۱۷-۱۵.</ref> | ||
[[جعفر سبحانی]]، از [[فهرست مراجع تقلید شیعه|مراجع تقلید شیعه]]، معتقد است بهتان و تهمت شاخهای از دروغ است، نظیر نسبت دادن حرف یا عمل زشت به شخصی که مُبَرا و مَصون از آن عمل یا حرف است؛ مانند نسبت [[فحشا]] به [[عفت|زن عَفیفِه]] و نسبت [[خیانت در امانت|خیانت]] به شخص امین؛ به چنین عملی گاه عنوان تهمت و گاه بهتان اطلاق میشود.<ref>سبحانی تبریزی، المواهب فی تحریر احکام المکاسب، ۱۴۱۶ق، ص۶۳۹.</ref> | [[جعفر سبحانی]]، از [[فهرست مراجع تقلید شیعه|مراجع تقلید شیعه]]، معتقد است بهتان و تهمت شاخهای از دروغ است، نظیر نسبت دادن حرف یا عمل زشت به شخصی که مُبَرا و مَصون از آن عمل یا حرف است؛ مانند نسبت دادن [[فحشا]] به [[عفت|زن عَفیفِه]] و نسبت [[خیانت در امانت|خیانت]] به شخص امین؛ به چنین عملی گاه عنوان تهمت و گاه بهتان اطلاق میشود.<ref>سبحانی تبریزی، المواهب فی تحریر احکام المکاسب، ۱۴۱۶ق، ص۶۳۹.</ref> | ||
==تفاوت بهتان با تهمت، افترا و غیبت== | ==تفاوت بهتان با تهمت، افترا و غیبت== | ||