فلسفه مشاء: تفاوت میان نسخه‌ها

گفته شده نامیده شدن فلسفه ارسطو به مشاء{{یاد|مشّاء،‌ واژه‌ای عربی و در قالب صیغه مبالغه، به معنای کسی است که بسیار راه می‌رود.(دیباجی، «نسبت ابن سینا و فلسفه مشاء»، ص۱۲)}} به این سبب است که ارسطو تعالیم خود را در حال راه رفتن به شاگردانش می‌آموخت. ازاین‌رو، پیروان او را مشائی می‌گفتند.<ref>فروغی، سیر حکمت در اروپا، انتشارات کتابفروشی زوار، ص۲۸؛ مطهری، کلیات علوم اسلامی، ۱۳۸۸ش، ص۱۱۵.</ref> به گفته [[غلامحسین ابراهیمی دینانی]]، [[فلسفه اسلامی|فیلسوف مسلمان]] معاصر ایرانی، چون ارسطو در باغ راه می‌رفت و با خودش حرف می‌زد، فلسفه ارسطو را فلسفه مشاء می‌گویند.<ref>«[http://mehrnews.com/xnSGw فلسفه مشاء رهاورد مطالعات ارسطو است/ابن سینا فیلسوفی مشایی نیست]»، خبرگزاری مهر.</ref> ازاین‌رو، گفته شده که مشاء نامیدن فلسفه ارسطو و ارسطوئیان مربوط به روش آنها نیست؛<ref>مطهری، کلیات علوم اسلامی، ۱۳۸۸ش، ص۱۱۵؛ کرد فیروزجایی، حکمت مشاء، ۱۳۹۳ش، ص۲۵و۲۶.</ref> بلکه به شیوه ارائه درس ارسطو یا محل تدریس او بازمی‌گردد.<ref>کرد فیروزجایی، حکمت مشاء، ۱۳۹۳ش، ص۲۵و۲۶.</ref> البته از نظر بعضی از محققان، اصطلاح مشائی نزد متفکران مسلمان بیشتر به معنای استدلالی و اهل بحث (در مقابل شهود و اشراق) به کار رفته است.<ref>دیباجی، «نسبت ابن سینا و فلسفه مشاء»، ص۱۴.</ref> مشائی به معنای روش و دیدگاه اصحاب بیت الحکمة{{یاد|بیت الحکمة، مکانی برای جمع‌آوری و ترجمه کتب بود که به دستور هارون الرشید یا پسرش مأمون تأسیس شد.(دیباجی، «نسبت ابن سینا و فلسفه مشاء»، ص۱۸)}} نیز گفته شده است.<ref>دیباجی، «نسبت ابن سینا و فلسفه مشاء»، ص۱۳و۲۰.</ref>  

از نظر [[مرتضی مطهری]]، کلمه «استدلالی» می‌تواند روش فیلسوفان مشاء را بیان کند. ازاین‌رو، باید فلسفه مشاء را فلسفه استدلالی و پیروان آن را استدلالیون (در مقابل اشراقیون) نامید.<ref>مطهری، کلیات علوم اسلامی، ۱۳۸۸ش، ص۱۱۵.</ref>