پرش به محتوا

خطبه فدکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۴۵: خط ۴۵:
{{متن و ترجمه خطبه فدکیه ۱}}
{{متن و ترجمه خطبه فدکیه ۱}}


برخی کتاب‌ها برای این خطبه ادامه‌ای نقل کرده‌اند که حضرت زهرا(س) پس از بازگشت به خانه از حضرت علی(ع) گلایه کرد.<ref>طبرسی، الاحتجاج علی اهل اللجاج، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۱۰۷ و ۱۰۸؛ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‎طالب، ۱۳۷۶ق، ج۲، ص۵۰.</ref> برخی این بخش سند را متصل به معصوم ندانسته و آن را [[حدیث مرسل|مُرسَل]] دانسته‌اند. عده‌ای از عالمان دینی نیز مضمون آن را نپذیرفته‌اند.<ref>مجلسی،‌ بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۹، ص۲۳۴؛ [http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=1178 سایت ولی عصر]</ref>    
برخی کتاب‌ها برای این خطبه ادامه‌ای نقل کرده‌اند که حضرت زهرا(س) پس از بازگشت به خانه از حضرت علی(ع) گلایه کرد.<ref>طبرسی، الاحتجاج علی اهل اللجاج، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۱۰۷ و ۱۰۸؛ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‎طالب، ۱۳۷۶ق، ج۲، ص۵۰.</ref> برخی این بخش سند را متصل به معصوم ندانسته و آن را [[حدیث مرسل|مُرسَل]] دانسته‌اند. عده‌ای از عالمان دینی نیز مضمون آن را نپذیرفته‌اند.<ref>مجلسی،‌ بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۹، ص۲۳۴؛ [http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=1178 سایت ولی عصر]</ref>
 
{{متن و ترجمه خطبه فدکیه ۲}}
{{نقل قول دوقلو طبقاتی تاشو
|
ثم انكفأت علیها السلام و امیرالمؤمنین علیه‌السلام یتوقّع رجوعها الیه و یتطلّع طلوعها علیه، فلمّا استقرّت بها الدار، قالت لامیرالمؤمنین علیهماالسلام:
|
آنگاه حضرت فاطمه (س) به خانه بازگشت و حضرت علی(ع) در انتظار او به سر برده و منتظر طلوع آفتاب جمالش بود، وقتی در خانه آرام گرفت به امیرالمؤمنین گفت:
|
یابْنَ اَبیطالِبٍ! اِشْتَمَلْتَ شِمْلَةَ الْجَنینِ، وَ قَعَدْتَ حُجْرَةَ الظَّنینِ، نَقَضْتَ قادِمَةَ الْاَجْدَلِ، فَخانَكَ ریشُ الْاَعْزَلِ.
 
هذا اِبْنُ اَبی قُحافَةَ یبْتَزُّنی نِحْلَةَ اَبی وَ بُلْغَةَ ابْنَی! لَقَدْ اَجْهَرَ فی خِصامی وَ اَلْفَیتُهُ اَلَدَّ فی كَلامی حَتَّی حَبَسَتْنی قیلَةُ نَصْرَها وَ الْمُهاجِرَةُ وَصْلَها، وَ غَضَّتِ الْجَماعَةُ دُونی طَرْفَها، فَلا دافِعَ وَ لامانِعَ، خَرَجْتُ كاظِمَةً، وَ عُدْتُ راغِمَةً.
|
ای پسر ابوطالب! همانند جنین در شكم مادر پرده‌نشین شده، و در خانه اتهام به زمین نشسته‌ای، شاه‌پرهای شاهین را شكسته، و حال آنكه پرهای كوچك هم در پرواز به تو خیانت خواهد كرد.
 
این پسر ابی‌قحافه است كه هدیه پدرم و مایه زندگی دو پسرم را از من گرفته است، با كمال وضوح با من دشمنی كرد، و من او را در سخن گفتن با خود بسیار لجوج و كینه‌توز دیدم، تا آنكه انصار حمایتشان را از من باز داشته، و مهاجران یاریشان را از من دریغ نمودند، و مردم از یاریم چشم‌پوشی كردند، نه مدافعی دارم و نه كسی كه مانع از كردار آنان گردد، در حالی كه خشمم را فروبرده بودم از خانه خارج شدم و بدون نتیجه بازگشتم.
|
اَضْرَعْتَ خَدَّكَ یوْمَ اَضَعْتَ حَدَّكَ، اِفْتَرَسْتَ الذِّئابَ وَ افْتَرَشت التُّرابَ، ما كَفَفْتَ قائِلاً وَ لااَغْنَیتَ باطلاً وَ لاخِیارَ لی، لَیتَنی مِتُّ قَبْلَ هَنیئَتی وَ دُونَ ذَلَّتی، عَذیرِی اللَّـهُ مِنْكَ عادِیاً وَ مِنْكَ حامِیاً.
 
وَیلای فی كُلِّ شارِقٍ، وَیلای فی كُلِّ غارِبٍ، ماتَ الْعَمَدُ وَ وَهَنَ الْعَضُدُ، شَكْوای اِلی اَبی وَ عَدْوای اِلی رَبّی، اَللَّـهُمَّ اِنَّكَ اَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ حَوْلاً، وَ اَشَدُّ بَأْساً وَ تَنْكیلاً.
|
از روزى كه تندى شمشيرت را از بين بردى، صورت خود را ذليل نمودى. روزى گرگ‌ها را مى‌دريدى و امروز خاك را فرش خود قرار داده‌اى [و گوشه اى نشسته‌اى]، جلوى هيچ گوينده‌اى را نمى‌گيرى! و هيچ كار مؤثرى، در جهت دفع فتنه موجود، انجام نداده‌اى و من هم هيچ اختيارى ندارم. اى كاش پيش از اين حالت سكون و گوشه‌نشينى، من مُرده بودم و اى كاش پيش از اين كه به اين حالت ذلّتِ [ظاهرى] بيفتم، مُرده بودم. خداوند، از قِبَل من، عذرخواه من باشد از شما، از جهت اين كه شما در مواردى ستم‌هايى را از من دفع نمودى و در مواردى از من حمايت كردى
 
و واى بر من در هر صبحدمى، واى بر من در هر شبانگاهى و تكيه‌گاهِ [ما] مُرد و بازو[ى ما] سست شد، شكايتم را به پدرم و عرض حالم را به پروردگارم ارائه مى‌كنم و عذاب و انتقام او از ديگران شديدتر خواهد بود.
|
فقال امیرالمؤمنین علیه السلام:
 
لا وَیلَ لَكِ، بَلِ الْوَیلُ لِشانِئِكِ، نَهْنِهْنی عَنْ وُجْدِكِ، یا اِبْنَةَ الصَّفْوَةِ وَ بَقِیةَ النُّبُوَّةِ، فَما وَنَیتُ عَنْ دینی، وَ لااَخْطَأْتُ مَقْدُوری، فَاِنْ كُنْتِ تُریدینَ الْبُلْغَةَ فَرِزْقُكِ مَضْمُونٌ، وَ كَفیلُكِ مَأْمُونٌ، وَ ما اُعِدَّ لَكِ اَفْضَلُ مِمَّا قُطِعَ عَنْكِ، فَاحْتَسِبِی اللَّـهَ.
 
فقالت: حَسْبِی اللَّـهُ، و أمْسَكَتْ.<ref>طبرسی، الاحتجاج علی اهل اللجاج،‌ ۱۴۰۳ق، ج۱،‌ ص۱۰۷و۱۰۸.</ref>
|
حضرت علی در پاسخ فرمود: ویل بر تو نیست، بلكه سزاوار دشمن ستمگر توست، ای دختر برگزیده خدا و ای باقیمانده نبوت، از اندوه و غضب دست بردار، من در دینم سست نشده و از آنچه در حدّ توانم است مضائقه نمی‌كنم، اگر تو برای گذران روزی‌ات ناراحتی، بدانكه روزی تو نزد خدا ضمانت شده و كفیل تو امین است، و آنچه برایت آماده شده از آنچه از تو گرفته شده بهتر است، پس برای خدا صبر كن.
 
حضرت فاطمه علیهاالسلام فرمود: خدا مرا كافی است، آنگاه ساكت شد.
}}
{{پاک کن}}


==شرح‌ها==
==شرح‌ها==