صفات ذاتی خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

{{اعتقادات شیعه}}

'''صفات ذاتی خدا''' در مقابل [[صفات فعلی خدا|صفات فعلی]] به صفاتی گفته می‌شود که مربوط به مقام ذات خداوند هستند. در تعریف قدیمی، صفاتی که ضروتا به خدا نسبت داده و از خدا سلب نمی‌شوند صفات ذات هستند. در تعریف رایج نیز صفات ذات کمالات ذات خدا هستند که برای اتصاف خداوند به آن‌ها نیاز به لحاظ مخلوقات نیست. برای نمونه، حیات، قدرت و علم از صفات ذات هستند.

==معرفی و اهمیت==

'''معیار رایج:''' صفات ذاتیه، صفاتی هستند که در توصیف ذات الهی به آنها، تنها تصور ذات کافی بوده و هر یک از آن صفات با توجه به نوعی از کمال، از [[ذات الهی]] انتزاع می‌شوند مانند [[حیات خداوند|حیات]]، [[علم خدا|علم]]، [[قدرت خدا|قدرت]] و [[اراده الهی|اراده]].<ref>مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۸۴ش، ص۷۴؛ ربانی گلپایگانی، عقاید استدلالی(۱)، نشرهاجر، ص۱۰۵.</ref> گفته شده این اصطلاح  در کتب [[فلسفه]] و [[کلام]] رایج‌تر است.<ref>ربانی گلپایگانی، عقاید استدلالی(۱)، نشرهاجر، ص۱۰۶.</ref>

{{اصلی|توحید صفاتی}}

براساس دیدگاه حکما و متکلمان [[امامیه]]، صفات ذات عین ذات<ref>جوادی آملی، توحید در قرآن، ۱۳۹۵ش، ص۲۹۰ و ۲۹۷ و۳۰۴.</ref> و همچون ذات، نامحدود و مطلق و ازلی هستند<ref>جوادی آملی، توحید در قرآن، ۱۳۹۵ش، ص۲۴۶ و ۲۹۷.</ref> و همان‌گونه که کسی به شناخت کنه و حقیقت ذات راه ندارد، معرفت به کنه صفات ذات نیز امکان ندارد؛<ref>جوادی آملی، توحید در قرآن، ۱۳۹۵ش، ص۲۹۰ و ۲۹۳.</ref>