حدیث ریان بن شبیب: تفاوت میان نسخه‌ها

عالمان شیعه همچون [[محمدتقی مجلسی]]، [[یوسف بن احمد بحرانی|صاحب حدائق]] و [[سید محمدسعید حکیم]] و [[حسین وحید خراسانی|حسین وحید خراسانی]] این روایت را [[حدیث حسن|حسن]] یا [[حدیث صحیح|صحیح]] دانسته‌اند.

{{جعبه نقل قول | عنوان = [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]]| نویسنده =  | نقل قول = يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ كُنْتَ بَاكِياً لِشَيْ‏ءٍ فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع فَإِنَّهُ ذُبِحَ كَمَا يُذْبَحُ الْكَبْشُ<br>

اى پسر شبیب! اگر می‌خواهى [[بکاء|گریه]] کنى، بر [[امام حسین علیه‌السلام|حسین بن علی(ع)]] گریه کن؛ به راستی او را همچون گوسفند ذبح کردند.| منبع = منبع (اختیاری) | تراز = چپ| پس‌زمینه = | عرض = 230px | حاشیه = | اندازه قلم = 13px }}

*اعمال روز [[۱ محرم|اول محرم]]: در این حدیث به [[روزه]] اول محرم و [[استجابت دعا]] مانند اجابت دعای [[زکریا (پیامبر)|زکریا(ع)]]{{یاد|خداوند دعای زکریا برای فرزندارشدن را مستجاب کرد و به ملائكه دستور داد او را به يحيى مژده دهند.([[شیخ صدوق]]، [[عیون اخبار الرضا (کتاب)|عیون أخبار الرضا عليه السلام]]، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۲۹۹)}} در این روز اشاره شده است.<ref>سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲،‌ ص۵۵۳.</ref> [[سید ابن طاووس]] با استناد به این روایت و روایات دیگر، روزه را از اعمال [[۱ محرم|روز اول محرم]] و این روز را از ایام اجابت دعا دانسته است.<ref>سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲،‌ ص۵۵۳.</ref>

*شکسته‌شدن حرمت ماه محرم: در این حدیث آمده است که حرمت پیامبر(ص) را حفظ نکردند، ذریه او را کشتند و زنانشان را اسیر کردند در حالی که در [[جاهلیت|زمان جاهلیت]] حرمت ماه محرم را حفظ نموده و از ظلم و جنگ پرهیز می‌کردند. <ref>شیخ صدوق، عیون أخبار الرضا عليه السلام، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۲۹۹.</ref>

*به یاری آمدن چهار هزار فرشته: طبق حدیث، چهار هزار [[فرشته]] برای یاری امام حسین(ع) به زمین آمدند؛ اما به آنها اذن داده نشد. پس آنان پریشان و غبارآلود تا [[ظهور امام زمان|قیام امام زمان(عج)]] نزد قبرش هستند و با شعار «[[یا لثارات الحسین]]» جزو یاوران او خواهند بود.<ref>شیخ صدوق، عیون أخبار الرضا عليه السلام، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۲۹۹.</ref>

*سفارش به شادی و غم در شادی و غم [[اهل‌بیت(ع)]]: در فرازهای پایانی حدیث نقل شده که ای فرزند شبیب! اگر دوست داری در درجات عالی بهشت همراه با اهل‌بیت(ع) باشی، در غم و اندوه ما اهل‌بیت، اندوهگین و در شادی ما شاد باش و ولایت ما را بپذیر؛ زیرا  در قیامت کسی که سنگی را دوست داشته باشد، با آن محشور می‌شود.<ref>شیخ صدوق، عیون أخبار الرضا عليه السلام، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۳۰۰.</ref>

==منابع و اعتبار==

[[شیخ صدوق]] در کتاب [[عیون اخبار الرضا (کتاب)|عیون اخبار الرضا(ع)]]<ref name=":0">شیخ صدوق، عیون أخبار الرضا عليه السلام، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۲۹۹و۳۰۰.</ref> و [[الامالی (شیخ صدوق)|الامالی]]<ref name=":1">شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۱۲۹ و ۱۳۰.</ref> این حدیث را از محمد بن علی ماجیلَوَیْه از [[علی بن ابراهیم قمی]] از پدرش [[ابراهیم بن هاشم قمی|ابراهیم بن هاشم]] از [[ریان بن شبیب|رَیّان بن شَبیب]] از [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] نقل کرده است. کتاب‌های دیگر مانند [[الاقبال بالاعمال الحسنة فیما یعمل مرة فی السنة (کتاب)|الاقبال]] اثر [[سید ابن طاووس|سید بن طاووس]]،<ref name=":2">سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۵۴۵.</ref> [[وسائل الشیعة (کتاب)|وسایل الشیعه]] اثر [[شیخ حر عاملی]]،<ref name=":3">حرعاملی، وسایل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۱۰، ص۴۶۹، ج۱۴،‌ ص۵۰۲.</ref> [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]] اثر [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]]<ref name=":4">مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۴، ص۲۸۵ و ج۹۸، ص۱۰۲.</ref> و عوالم العلوم و المعارف اثر عبدالله بحرانی اصفهانی (درگذشت ۱۱۴۸ق)<ref>بحرانی اصفهانی، عوالم العلوم و المعارف، ۱۴۱۳ق، ج۱۷، ص۵۳۸.</ref> آن را از عیون و الامالی نقل قول کرده‌اند.