منهج الصادقین فی الزام المخالفین (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

پایان بخش کتاب مطلبی است که به باور نویسنده سرّی عظیم و نکته‌ای عجیب وغریب است و آن شروع قرآن با  (بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ) در [[سوره فاتحه|سوره حمد]] با حرف «باء»است و پایان یافتن قرآن با  (مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ)  در [[سوره ناس]] با حرف «سین» است؛ و ترکیب این دو حرف می شود «بَسْ» یعنی کافی و تعبیر«بَسْکَ» یعنی «حَسْبکَ» برای تو کافی و بس است. براین اساس حرف آغازین و پایانی قرآن معنایش این است که  [حسبك من الكونين ما أعطيناك بين الحرفين] يعنى آن‌چه (سوره‌ها و آیات و حقایق و معارفی که در آنها نهفته است) در فاصله میان این دو حرف باء و سین به تو ای انسان داده‌ایم برای تو از هر دو جهان کافی است. یعنی هر مرد و زن با [[ایمان |ایمانی]] با تلاوت و توجه به قرآن و عمل به دستوراتش می‌تواند به خواسته‌های دنیایی و آخرتی‌اش دست بیابد. <ref>کاشانی، منهج الصادقين فى الزام المخالفين، ۱۳۳۶ش، ج۱۰، ص۴۱۲.</ref> نویسنده در آخرین فراز تفسیر تصریح کرده که این از اتفاقات نادر و کمیاب است که واژه‌ای در دو زبان به یک معنی باشد چنان‌چه بس در عربی و فارسی هر دو به معنای بسنده و کفایت است و[[سنائی غزنوی| حكيم سنايى]] در اين باره این‌گونه سروده است:

}}