سخن‌چینی: تفاوت میان نسخه‌ها

== ادبیات فارسی==

مسئله سخن‌چینی در فرهنگ فارسی بازتاب داشته است. شاعران فارسی‌زبان اشعاری در قبح آن سروده‌اند. در گلستان [[سعدی]] آمده است:  

| شاعر = سعدی

|سخن چین کند تازه جنگ قدیم\\به خشم آورد نیک‌مردِ سلیم

[[ابوالقاسم فردوسی| فردوسی]] درباره وصیت اورمَزد، سومین پادشاه ساسانی به پسرش بهرام  چنین سروده است:

| شاعر = فردوسی

|زبان را مگردان به گرد دروغ\\چو خواهی که تاج از تو گیرد فروغ

</ref>

}}

| شاعر = اسدی  توسی

|مکن با '''سخن چین''' دوروی راز\\که نیکت به زشتی برد پاک باز

}}

| شاعر = اسدی  توسی

|مده نزد خود راه بدگوی را\\نه مرد سخن چین دو روی را<ref>https://ganjoor.net/asadi/garshaspname/sh90</ref>}}  

[[عطار نیشابوری|عطار]] در باره تأثیر منفی هم نشینی با سخن چین می‌گوید:  

| شاعر = عطار

|'''سخن چین''' را مده نزدیک خود جای\\که هر روزت بگرداند به صد رای<ref>https://ganjoor.net/attar/asrarname/abkhsh21/sh1</ref>}}