ناصرالدین شاه قاجار: تفاوت میان نسخه‌ها

ناصرالدین شاه در مریضی خود، [[نذر]] کرده بود، پس از سلامتی، پانزده روز کفشداری [[حرم امام رضا(ع)]] را انجام دهد. پس از عافیت به کفشداری در حرم امام رضا(ع) پرداخت و چنین سرود:

|کجا هوای شهنشاهی زمین دارم\\که کفشداری سلطان هشتمین دارم

سزد که فخر کنم بر شهان به روز جزا\\به کفشداری سلطان دین امام رضا<ref>«[https://shahraranews.ir/fa/news/56198/%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%AA%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%DB%B1%DB%B5-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%DA%A9%D9%81%D8%B4%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D9%86%D8%A7%D8%B5%D8%B1%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86%E2%80%8A%D8%B4%D8%A7%D9%87-%D9%82%D8% روایتی از ۱۵ روز کفشداری ناصرالدین شاه قاجار در حرم امام رضا(ع)]»، شهرآرا نیوز.</ref>

ناصرالدین درباره [[مولود کعبه|ولادت امام علی(ع)]] سروده:

| جداکننده = \\

| متن =

از برای مژده میلاد حیدر \\[[جبرئیل]] در آسمان سوی زمین شد.<ref>اعتضادی، دیوان اشعار ناصرالدین شاه، ۱۳۲۴ش، ص۱۰.</ref>}}

{{سخ}}

| عنوان = درباره [[روز عاشورا]]:

| متن =آن روز که بود روز [[هل من ناصر ینصرنی|هَل مِن ناصر]]\\ای کاش که ناصر تو بودم آن‌روز<ref>اعتضادی، دیوان اشعار ناصرالدین شاه، ۱۳۲۴ش، ص۴۳.</ref>}}

{{سخ}}

| عنوان = درباره قبور شهدای کربلا:

|رفتم به [[کربلا]] به سر قبر هر شهید\\دیدم که تربت شهدا مشک و عنبر است

هر یک شهید مرقدشان چهار گوشه داشت\\شش گوشه یک [[ضریح]] در آن هفت کشور است

پرسیدم از کسی سببش را به گریه گفت\\پائین پای قبر حسین، قبر [[حضرت علی‌اکبر علیه‌السلام|اکبر]] است <ref>https://www.karbobala.com/poems/info/411</ref>{{یاد| [[سید محمدحسین حسینی طهرانی|علامه طهرانی]] از قول مورّخ‌ شيخ‌ [[محمد شریف‌رازی|محمّد شريف‌ رازی]] دربارۀ تشرّف‌ِ شاه قاجار به‌ حرم‌ مبارك‌ سيّد الشّهداء عليه‌ السّلام‌ نقل می کند که  اشعاری كه‌ اكثر اهل‌ منبر بدان‌ متوسّل‌ می‌شوند، سروده‌ اوست‌ در هنگام‌ دخول‌ به‌ حائر شريف‌ كه‌ بَداهةً تقديم‌ نموده‌ است‌:

|گر دعوت‌ دوست‌ می‌شنيدم‌ آن‌روز\\من‌ گوی مراد می‌ربودم‌ آنروز

آن‌ روز بود كه‌ روز هَل‌ مِن‌ ناصر\\ای‌كاش‌ كه‌ ناصر تو بودم‌ آن‌روز

}}

پس‌ صيحه‌ای زده‌ بی‌هوش‌ می‌گردد. او را به‌ هوش‌ می‌آورند و اين‌ اشعار را سروده‌ و می‌گريد:

تو کیستی که گرفتی به هر دلی وطنی\\که نه در انجمنی نی برون ز انجمنی

محمّدی نه، علیّ نه، حسن نه پس تو که‌ای\\که جلوه‌ها بنمودی چو گل به هر چمنی