حضرت عباس علیه السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[واقعه کربلا]] رجزهای مختلفی از عباس(ع) نقل شده است؛<ref>نگاه کنید به: کلباسی، خصائص عباسیه، ۱۳۸۷ش، ص۱۸۱–۱۸۸؛ خرمیان، ابوالفضل العباس، ۱۳۸۶ش، ص۱۰۶–۱۱۲؛ اردوبادی، موسوعة العلامة الأردوبادی، ۱۴۳۶ق، ج۹، ص۲۱۹–۲۲۰؛ مظفر، موسوعة بطل العلقمی، ۱۴۲۹ق، ج۳، ص۱۷۵–۱۷۶.</ref> از جمله:

|أقسَمتُ بِالله الأَعَزِّ الأَعظَم\\وَ بِالحَجونِ صادِقاً وَ زَمزَم‏

وَ بِالحَطیمِ وَالفَنَا المُحَرَّمِ\\لَیُخضَبَنَّ الیَومَ جِسمی بِدَمی

}}

{{سخ}}

|لا أرهَب الموتَ إذ الموتُ زقا\\حتی أُواری فی المصالیت لقا

نفسی لنفس المصطفی الطُّهر وَقا\\انی أنا العباس أغدو بالسِّقا

}}

{{سخ}}

|مرگ اگر مرگ است گو نزد من آی\\تا در آغوشش بگیرم تنگ تنگ

من از آن عمری ستانم جاودان\\او زمن دلقی ستاند رنگ رنگ<ref>شعرانی، دمع السجوم، ترجمه نفس المهموم، ۱۳۷۴ق، ص۱۸۳.</ref>

}}

{{سخ}}

|وَاللهِ إن قَطَعتُمُ یَمینی\\إنّی اُحامی أبَداً عَن دینی‏

وعَن إمامٍ صادِقِ الیَقینِ\\نَجلِ النَّبِیِّ الطّاهِرِ الأَمین<ref>مظفر، موسوعة بطل العلقمی، ۱۴۲۹ق، ج۳، ص۱۷۵؛ کلباسی، خصائص عباسیه، ۱۳۸۷ش، ص۱۸۷؛ اردوبادی، موسوعة العلامة الأردوبادی، ۱۴۳۶ق، ج۹، ص۲۲۰؛ خرمیان، ابوالفضل العباس، ۱۳۸۶ش، ص۱۱۰.</ref>

===آب نخوردن به احترام امام حسین(ع)===

به گفته [[فخرالدین طریحی]] عالم قرن ۱۱ق در کتاب [[المنتخب فی جمع المراثی و الخطب (کتاب)|المنتخب]] عباس وقتی وارد [[شریعه فرات]] شد، دستانش را پر از آب کرد تا بنوشد، اما وقتی آن را به صورت نزدیک کرد به یاد تشنگی حسین افتاد و آب را رها کرد و با لب تشنه به همراه مشکی پر از آب از فرات بیرون آمد.<ref>طریحی، المنتخب، ۲۰۰۳م، ص۳۰۷.</ref> [[محمدباقر مجلسی |علامه مجلسی]] نیز در [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]] همین مطلب را بدون ذکر نام منبع اصلی آورده است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۴۱.</ref> [[حبیب‌الله چایچیان]] شاعر و مرثیه‌سرای اهل‌بیت(ع) در این باره چنین سروده است:

|کربلا کعبهٔ عشق است و من اندر احرام\\شد در این قبلهٔ عشاق دو تا تقصیرم

دست من خورد به آبی که نصیب تو نشد\\چشم من داد از آن آبِ روان تصویرم

==فضائل و ویژگی‌ها==

برخی یکی از مهم‌ترین فضائل و ویژگی‌های عباس(ع) را همراهی و زندگی کردن با [[امام علی(ع)]]، [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] می‌دانند.<ref>مظفر، موسوعة بطل العلقمی، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۱۱–۱۲؛ کلباسی، خصائص العباسیه، ۱۳۸۷ش، ص۱۰۷–۱۰۸، ۱۲۳ و ۲۰۳؛ موسوی مقرم، العبّاس(ع)، ۱۴۲۷ق، ص۱۳۰.</ref> [[سید عبدالرزاق موسوی مقرم| عبدالرزاق مقرم]] در [[کتاب العباس]]، جمله‌ای را از کتاب [[اسرار الشهادة (کتاب)|اسرار الشهادة]] به عنوان [[حدیث]] از [[امامان شیعه|معصومان]] نقل کرده است که عباس بهره‌ای از علم داشته است.<ref>موسوی مقرم، العباس، ۱۴۲۷ق، ص۱۵۸.</ref>جعفر نقدی دربارهٔ او می‌نویسد «او از نظر دانش، پارسایی، نیایش و عبادت از بزرگان اهل‌بیت است.»<ref>النقدی، جعفر، الانوار العلویه.</ref> برخی معتقدند اگرچه عباس(ع) در درجه [[چهارده معصوم|معصومان]] نیست، اما نزدیک‌ترین فرد به آنها است.<ref>نگاه کنید به: کلباسی، خصائص العباسیه، ۱۳۸۷ش، ص۱۲۳؛ بهشتی، قهرمان علقمه، ۱۳۷۴ش، ص۱۰۳ و ۱۰۷.</ref>حضرت عباس(ع) پنج امام معصوم را دیده است. امام علی(ع)، امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، [[امام سجاد(ع)]] و [[امام باقر(ع)]] که در [[واقعه کربلا]] حضور داشته است.<ref>العلامة المجلسی، بحار الأنوار، ج۴۶، ص۲۱۲.</ref> سید محمدعلی ریاضی شاعر آیینی قرن چهارده شمسی در شعری معروف به این فضیلت شاره کرده است.

|عَمِّ امام و اَخ و ابن امام\\حضرت عباس علیه‌السلام

چار امامی که ترا دیده‌اند\\دست علم‌گیر تو بوسیده‌اند<ref>[https://aghigh.ir/fa/news/8910/ «متن کامل شعر ای حرمت قبله حاجات ما»،] سایت عقیق.</ref>

===عزاداری روز تاسوعا===

در مراسم مذهبی [[دهه محرم]]، [[نهم محرم]] به عنوان [[روز تاسوعا]] به [[عزاداری]] برای حضرت عباس(ع) اختصاص دارد که پس از روز [[عاشورا]]، مهم‌ترین زمان برگزاری عزاداری شیعیان در [[مسجد|مساجد]]، [[هیئت عزاداری|هیئت‌ها]] و [[تکیه]]‌ها به حساب می‌آید. این روز در [[ایران]] و برخی از کشورهای [[اسلام|اسلامی]] تعطیل است.<ref>مظاهری، فرهنگ سوگ شیعی، ۱۳۹۵ش، ص۱۱۰–۱۱۱.</ref> یکی از برنامه‌هایی که همواره در این مراسم برگزار می‌شود خواندن «دو دمه» معروفی است که در آن عزاداران حسینی به دو دسته تقسیم می‌شوند و یک دسته مصراع اول و دسته دیگر مصراع دوم را می‌خوانند.

|ای اهل حرم میر و علمدار نیامد، علمدار نیامد\\سقای حسین(س) سید و سالار نیامد، علمدار نیامد<ref>[http://sobhe-no.ir/newspaper/324/8/12578 «خدا تو این مداحی‌ها نیست»]، روزنامه صبح نو.</ref>

}}