بلخ: تفاوت میان نسخه‌ها

در اواخر [[قرن نخست قمری]]، [[مسلمانان]] بر بلخ مسلط شدند و تا پیش از ویرانی بلخ توسط چنگیز (قرن ۷ق)، بلخ یکی از چهار بخش بزرگ [[خراسان]] بود و [[راویان]]، عالمان و ادیبان بسیاری در آن پرورش یافت. شمار راویان [[ائمه]] در بلخ از قرن دوم تا قرن پنج قمری رو به افزایش بوده است. [[مقاتل بن مقاتل]]، [[زیاد بن سلیمان]]، [[عمر بن هارون بلخی]]، [[مظفر بن محمد]]، [[نصر بن صباح]] و [[متوکل بن هارون بلخی]]، راوی [[صحیفه سجادیه]] از جمله این افراد بودند.

شمار راویان [[حدیث]] شیعه در بلخ از قرن دوم تا قرن چهارم قمری رو به افزایش بود. در قرن ۵ق این روند کاهش یافت. <ref>غلامعلی، «نقش بلخ در حدیث شیعه»، ص۲۰۶-۱۸۱.</ref> در بین راویان بلخی حدیث افراد با گرایش‌ها و اعتقادات [[سنی]] و تصوف نیز بودند.<ref>غلامعلی، «نقش بلخ در حدیث شیعه»، ص۲۰۶-۱۸۱.</ref> در سده دوم در متون روایی و رجالی شیعه هفده راوی از بلخ ثبت شده است. بیشتر این افراد از راویان امام صادق هستند:<ref>غلامعلی، «نقش بلخ در حدیث شیعه»، ص۲۰۶-۱۸۱.</ref> ابوعبدالله بلخی، عمر بن هارون(درگذشت [[۱۹۴ق]])،<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۴، ص۶۶.</ref> [[سلم بن سالم]](درگذشت [[۱۹۶ق]])، [[نصر بن صباح]] (از اساتید و مشایخ [[کشی]]، نویسنده دو کتاب «معرفة الناقلین» و «فرق الشیعه»)،<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ج۲۰، ص۱۵۱-۱۴۹</ref>، [[آدم بن محمد قلانسی]]،<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱، ص۱۱۳</ref> [[مقاتل بن سلیمان]]، مولف تفسیر کبیر (درگذشت [[۱۵۰ق]])،<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۹، ص۳۳۷.</ref> [[مقاتل بن مقاتل]](از [[اصحاب امام کاظم(ع)]] و [[امام رضا(ع)]])<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۹، ص۳۳۸.</ref> و [[ابراهیم بن ادهم]].