شرط‌بندی: تفاوت میان نسخه‌ها

شرط‌بندی قراردادی است بین دو طرف که یک طرف موضوعی معین را اثبات و دیگری نفی می‌کند و متعهد می‌شوند که هر یک درست گفته باشد دیگری مال معینی<ref>فرخی‌نیا، و خالقی، «ابعاد فقهی و جرم شناختی شرط‌بندی در فضای مجازی»، ص۹.</ref> یا شیء دیگری که دارای ارزش مالی است را به او بدهد؛ یا آنکه بازنده عملی را که ارزش مالی دارد برای برنده، به‌طور مجانی انجام دهد.<ref>سیستانی، «[https://www.sistani.org/persian/book/26576/5972/ توضیح المسائل]»، سایت رسمی دفتر حضرت آیت‌الله سیستانی.</ref> مطابق این معنا طرف‌های [[قمار]] یا مسابقه یا مانند آن قرار می‌گذارند هر کس بازنده شد چیزی را به برنده بدهد.<ref>فرهادی، و نیازی، «احکام مسابقات و برد و باخت در آنها، فقه، حقوق و علوم جزا» ص۹۰؛ هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۵ش، ج۴، ص۶۴۲.</ref> برخی دیگر نیز گفته‌اند شرط‌بندی قراردادن امتیازی است بین برنده و بازنده یا بین اشخاص ثالث که بازنده یا شخص ثالث به دیگری می‌دهد.<ref>بابایی، «مبانی فقهی جرم انگاری قمار در حقوق ایران»، ص۶۹.</ref> شرط‌بندی دایره‌ای وسیع‌تر از قمار دارد، زیرا محدود به آلات قمار نیست.<ref>بابایی، «مبانی فقهی جرم‌انگاری قمار در حقوق ایران»، ص۶۹.</ref> برخی نیز شرط‌بندی با غیر آلات قمار را مصداق قمار می‌دانند.<ref>انصاری، مکاسب، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۱۸۷؛ بابایی، «مبانی فقهی جرم انگاری قمار در حقوق ایران»، ص۷۱.</ref> به شرط‌بندی گروبندی نیز می‌گویند<ref>یعقوبی، «احکام فقهی مسابقه‌ها از نظر آقا جمال و سید احمد خوانساری»، ص۳۷۳.</ref> و در لغت عرب از آن به رِهان تعبیر می‌شود.<ref>فرخی‌نیا، و خالقی، «ابعاد فقهی و جرم شناختی شرط‌بندی در فضای مجازی»، ص۹؛ هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۵ش، ج۴، ص۶۴۲.</ref> از احکام آن در باب تجارت و سبق و رمایه در کتب فقهی سخن گفته‌اند.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۵ش، ج۴، ص۶۴۲.</ref>

برخی فقیهان وفای به وعده (با قید نذر کردن و رضایت خاطر) بین بازنده و برنده را مصداق شرط‌بندی نمی‌دانند؛ از این جهت که وفای به وعده در مقابل التزام به عقد است.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۲، ص۱۱۰؛ مغنیه، فقه الإمام جعفر الصادق(ع)، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۲۳۴.</ref> عقد قرارداد الزامی بین شرکت‌کنندگان است اما در وعده چیزی الزام‌آور نیست و بازنده با رضایت چیزی را به عنوان جایزه به برنده می‌دهد.<ref>فرهادی، و نیازی، «احکام مسابقات و برد و باخت در آنها»، ص۸۹؛ بابایی، «مبانی فقهی جرم انگاری قمار در حقوق ایران»، ص۷۲.</ref>