جهاد: تفاوت میان نسخه‌ها

مسئله جهاد در سده‌های چهاردهم و پانزدهم قمری، مورد توجه برخی گروه‌های سلفی مسلمان مانند القاعده و داعش قرار گرفت.<ref>بخشی شیخ احمد، «جهاد از ابن‌تیمیه تا بن‌لادن»، ص۱۷۰.</ref> سلفی‌های جهادی، جهاد را از همه فروع دینی و اصول عملی اسلام همچون نماز، روزه و حج، مهم‌تر و بر آن‌ها مقدم دانسته و بر این باورند که هر مسلمانی که به جهاد نپرداز اصل اسلام را درک نکرده است.<ref>جریان‌شناسی گروهای سلفی، جهادی و تکفیری، ص۱۱۹-۱۲۰.</ref> گفته می‌شود آنان به تأثیرپذیری از سید قطب،<ref>جریان‌شناسی گروهای سلفی، جهادی و تکفیری، ص۱۲۱-۱۲۲.</ref> معتقدند که همه سرزمین‌ها یا دار الاسلام هستند یا دار الحرب و سرزمین جاهلی. دار الاسلام، سرزمینی است که در آن اسلام حاکم است و شریعت خدا اجرا و حدودش اقامه می‌شود و هر جامعه‌ای غیر از این باشد، دار الحرب یا سرزمین جاهلی است که در این صورت مسلمانان وظیفه دارند که در این جوامع یا پیکار کنند و یا این که در صلح باشند و به ساکنان این سرزمین‌ها امان دهند و از آنان جزیه بگیرند.<ref>سید قطب، معالم فی الطریق، ص۸ و ۶۶-۶۷؛ جریان‌شناسی گروهای سلفی، جهادی و تکفیری، ص۱۲۱-۱۲۲.</ref> سلفی‌های جهادی با انحراف در معنای جهاد و گسترش مفهوم کفر،<ref>ابوعمر، الجهاد و الاجتهاد، ۱۴۱۹ق، ص۲۵-۲۷.</ref> در برخی کشورها و به‌ویژه مناطق مسلمان‌نشین، دست به خشونت‌ و اعمال تروریستی زدند و با این اعمال چهره‌ای خشن از اسلام به جهانیان معرفی نمودند.<ref>میراحمدی، ولدبیگی، «جریان‌های سلفی؛ از انقیاد تا افراط‌گرایی»، ص۱۲۳-۱۲۹.</ref>

*به باور فقها جهاد کردن و کشته شدن در راه احیاء دین و شریعت، به‌دلیل ثواب و اجر فراوان آن، مشمول [[قاعده دفع ضرر محتمل]] نمی‌شود.<ref>فاضل لنکرانی، ایضاح الکفایة، ۱۳۸۵ش، ج۴، ص۴۰۶.</ref>

*[[فرار از جنگ]]، [[حرام]]، و از [[گناهان کبیره]] شناخته شده است.<ref>جفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۱، ص۵۶؛ علامه حلی، تذکرة الفقهاء، ۱۴۱۴ق، ج۹، ص۹.</ref> مگر آنکه شمار مسلمانان کمتر از نصف نیروهای دشمن باشد، که در این صورت مقاومت در برابر آنها واجب نیست.<ref>جواهر الکلام، ج ۲۱، ص۶۱</ref>