کفر: تفاوت میان نسخه‌ها
←فرقه‌های اسلامی محکوم به کفر
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
==فرقه‌های اسلامی محکوم به کفر== | ==فرقه‌های اسلامی محکوم به کفر== | ||
باتوجه به اینکه انکار احکامی که ضروری دین باشد موجب کفر می‌شود از این جهت در بحث طهارت به عقیده [[شیخ طوسی]] [[مشبهه]]، [[مجبره]] و | باتوجه به اینکه انکار احکامی که ضروری دین باشد موجب کفر می‌شود از این جهت در بحث طهارت به عقیده [[شیخ طوسی]] [[مشبهه]]، [[مجبره]] و مُجَسِّمه، (معتقدان به جسمانی بودن خداوند)کافرند.<ref>شیخ طوسی، المبسوط فی فقه الامامية، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۴.</ref> [[علامه حلی]]، [[شهید اول]]، [[محقق کرکی]] به نجاست [[ناصبی|ناصبی‌ها]]، [[غالیان|غلات]]، [[خوارج]] و مجسمه فتوا داده‌اند.<ref>علامه حلی، تذکره الفقهاء، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۲۲۴؛ شهید اول، الدروس الشرعية فی فقه الامامية، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۱۲۴؛ محقق کرکی، جامع المقاصد، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۱۶۴.</ref> | ||
در موضوع غسل و نماز میت، شیخ مفید،<ref>شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۳ق، ص۶۹۹.</ref> شیخ طوسی<ref>شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۳۵.</ref> و قاضی ابن‌براج<ref>ابن‌براج، المهذب، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۵۶.</ref> معتقدند نباید هیچ یک از مخالفان شیعه {{یاد|شیخ مفید در باب‌های فقهی ذبیحه و اطعمه و نکاح به مانند شیخ صدوق مخالفان را به دو گروه دوستداران اهل بیت(ع) و دشمنان آنان تقسیم می‌کند و معاندان و دشمنان اهل بیت(ع) را به کفار الحاق می‌نماید.(شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۴۰۸؛ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق، ص۵۰۰و۵۰۱و۵۷۹.)}} را (در غیر حالت تقیه) غسل داد و نمی شود بر آنها نماز میت خواند. ابن‌ادریس جایز نبودن و نماز بر مرده مخالفان تشیع به آیه ۸۴ سوره توبه استناد می‌کند و معتقد است که در این حکم هیچ اختلافی در بین فقها نیست.<ref>ابن‌ادریس، السرائر، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۳۳۶.</ref> | در موضوع غسل و نماز میت، شیخ مفید،<ref>شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۳ق، ص۶۹۹.</ref> شیخ طوسی<ref>شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۳۵.</ref> و قاضی ابن‌براج<ref>ابن‌براج، المهذب، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۵۶.</ref> معتقدند نباید هیچ یک از مخالفان شیعه {{یاد|شیخ مفید در باب‌های فقهی ذبیحه و اطعمه و نکاح به مانند شیخ صدوق مخالفان را به دو گروه دوستداران اهل بیت(ع) و دشمنان آنان تقسیم می‌کند و معاندان و دشمنان اهل بیت(ع) را به کفار الحاق می‌نماید.(شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۴۰۸؛ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق، ص۵۰۰و۵۰۱و۵۷۹.)}} را (در غیر حالت تقیه) غسل داد و نمی شود بر آنها نماز میت خواند. ابن‌ادریس جایز نبودن و نماز بر مرده مخالفان تشیع به آیه ۸۴ سوره توبه استناد می‌کند و معتقد است که در این حکم هیچ اختلافی در بین فقها نیست.<ref>ابن‌ادریس، السرائر، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۳۳۶.</ref> | ||