حسین خرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

| زادروز            = اول شهریور 1336

| تاریخ مرگ        =  هشتم اسفند 1365

| نقش‌های برجسته    = فرمانده لشكر 14 امام حسين(ع) در جنگ ایران و عراق

'''حسين خرّازى'''(1365 ـ 1336ش)، فرمانده لشكر 14 امام حسين(ع) سپاه بود وی در فرونشاندن غائله گنبد و تركمن‌صحرا و در آزادسازى شهرهاى دیواندره، سقز، بانه، مریوان و سردشت از دست افراد مسلح، نقش مؤثری داشت. خرازی در 8 اسفند 1365 در منطقه عملياتى [[عملیات کربلای 5|كربلاى 5]] به [[شهادت]] رسيد.

خرازى در اول شهريور 1336، در خانواده‌اى مذهبى در [[اصفهان]] به دنيا آمد. او پس از فراگيرى مقدمات علوم دينى در خانه، ديپلم طبيعى‌اش را از دبيرستان نمونه اصفهان (شبانه) در 1355ش اخذ كرد و در [[دانشگاه شیراز]] پذيرفته شد، اما به علت مشكلات مالى، از ادامه تحصيل بازماند.

در همان سال، خرازى در پادگان [[قوچان]] به خدمت نظام وظيفه مشغول شد. سپس به مدت شش ماه، براى مقابله با جبهه آزادی‌بخش [[ظفار]] به [[عمان]] اعزام شد و با اوج‌گيرى [[انقلاب اسلامى]] به انقلابيون پيوست.<ref>صمدى، ص 63؛ قراگوزلو، ص 36ـ37؛ ره‌يافتگان وصال، ص 81</ref>

با پيروزى [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامى]] در [[22 بهمن]] 1357، خرازى به كميته دفاع شهرى اصفهان ملحق شد.

او در فرونشاندن غائله گنبد و تركمن‌صحرا در ابتداى 1358ش نقش مؤثرى داشت.<ref>بنى‌لوحى، ص 41ـ42</ref>

در پى تشديد بحران [[کردستان]]، در آخرين ماههاى 1358ش، گردان ضربت را براى تأمين امنيت منطقه تشكيل داد.<ref>گلابچى، ص 375؛ روزشمار جنگ ايران و عراق، جنگ‌نامه 1، ج 1، ص320؛ قراگوزلو، ص 62</ref> خرازى همچنين در آزادسازى شهرهاى [[دیواندره]]، [[سقز]]، [[بانه]]، [[مریوان]] و [[سردشت]] از دست افراد مسلح، مؤثر بود.<ref>صمدى، ص63</ref>

پس از آغاز [[جنگ عراق با ایران]] (1359ـ1367ش)، او با كمك نيروهاى خود، در حاشيه [[رودخانه كارون]]، نخستين خط دفاعى منطقه، معروف به خط شير، را احداث كرد.<ref>گلابچى، ص 375؛ قراگوزلو، ص 56، 64ـ65</ref> اين ابتكار موفقيت‌آميز سبب شد كه هدايت عمليات در منطقه [[خوزستان]] از نيمه دوم بهمن 1359 به عهده خرازى گذاشته شود.

او در [[عملیات فرمانده کل قوا]] در 21 خرداد 1360، پس از شكستن خطوط دفاعى و سه كيلومتر پيشروى در مواضع نيروهاى عراقى، آنها را وادار كرد كه حدود هفت كيلومتر عقب‌نشينى كنند.<ref>قراگوزلو، ص 65</ref>

همچنين، در [[عمليات ثامن‌الائمه]] و [[شكست حصر آبادان]] در 5 مهر 1360 و در عمليات آزادسازی‌هاى بعدى، همچون [[عملیات طریق‌القدس|طريق‌القدس]]، [[عملیات فتح‌المبین|فتح‌المبین]] و [[عملیات بیت‌المقدس|بیت‌المقدس]] شركت فعال داشت.<ref>قراگوزلو، ص 66ـ68؛ گلابچى، ص63؛ صفوى، ج 1، ص 178ـ180</ref>

پس از عمليات فتح‌المبين، او تيپ امام حسين (ع) را به لشكر ارتقا دادو همچنان فرمانده آن بود. او در مقام فرماندهى لشكر 14امام حسين، در عمليات‌های مختلف حضور داشت و چند ‌بار مجروح شد و یک دست خود را از دست داد.

حسین خرازی در 8 اسفند 1365 در منطقه عملياتى [[عملیات کربلای 5|كربلاى 5]] به [[شهادت]] رسيد.<ref>صمدى، ص 65؛ ره ‌يافتگان وصال، ص 82ـ83؛ گلابچى، ص 375ـ376؛ قراگوزلو، ص 57، 81 ـ103</ref>

* على بنى‌لوحى، هزار قله عشق: خاطراتى از سردار سرلشگر شهيدحاج حسين خرازى فرمانده لشگر 14 امام حسين(ع)،اصفهان، 1375ش.

* روزشمار جنگ ايران و عراق، تهران :سپاه پاسداران انقلاب اسلامى، مركز مطالعات و تحقيقات جنگ، 1372ش.

* ره‌يافتگان وصال: معرفى اسوه‌هاى ايثار، سرداران شهيد سپاه پاسداران انقلاب اسلامى، تهيه و تدوين حوزه نمايندگى ولى‌فقيه در سپاه، تهران: مركز فرهنگى سپاه، 1373ش.

* يحيى صفوى، از جنوب لبنان تا جنوب ايران: خاطرات سردار سرلشكر دكترسيد يحيى (رحيم) صفوى، ج 1، تدوين مجيد نجف‌پور، تهران 1385ش.

* محمدعلى صمدى، يادگار سرداران، تهران 1376ش.

* غلامحسين قراگوزلو، حاج‌حسين خرازى فرمانده لشكر امام حسين(ع)، تهران، 1370ش.