بارداری حضرت مریم: تفاوت میان نسخهها
جز
←بارداری مریم(س): گزارش و چگونگی
AliMurtazo (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
AliMurtazo (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
==بارداری مریم(س): گزارش و چگونگی== | ==بارداری مریم(س): گزارش و چگونگی== | ||
به گزارش آیات قرآن، مریم برای [[عبادت]]<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۵.</ref> در خلوتگاهی، در بخش شرقی [[مسجدالاقصی]]،<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴،ص۳۴.</ref> از مردم کناره گرفته بود.<ref>سوره مریم، آیه۱۷.</ref> در آنجا، [[فرشته|فرشتهای]] بر او ظاهر شد که در [[سوره آلعمران]] از او با تعبیر فرشته<ref>سوره آلعمران، ایه ۴۵.</ref> و در [[سوره مریم]] با تعبیر روح<ref>سوره مریم، آیه ۱۷.</ref> یاد شده است. مفسران آن را [[جبرئیل]] دانستهاند.<ref>برای نمونه ن.ک: مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۶۳.</ref> در سوره مریم، تأکید شده که فرشته بهشکل انسان بر مریم(س) ظاهر شده است.<ref>سوره مریم، آیه۱۷.</ref> از نظر مفسران، این رویداد موجب ترس مریم(س) شد.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: زحیلی، تفسیر الوسیط، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۱۴۶۸.</ref> به گزارش مفسران، مریم(س) از شر آن شخص (فرشته) به خداوند پناه برد.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۲، ص۳۱۵.</ref> بنا بر آیات سوره آلعمران و مریم و برخی تفاسیر قرآن، فرشته خود را فرستاده خداوند خواند<ref>سوره مریم، آیه۱۹.</ref> و به مریم بشارت | به گزارش آیات قرآن، مریم برای [[عبادت]]<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۵.</ref> در خلوتگاهی، در بخش شرقی [[مسجدالاقصی]]،<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴،ص۳۴.</ref> از مردم کناره گرفته بود.<ref>سوره مریم، آیه۱۷.</ref> در آنجا، [[فرشته|فرشتهای]] بر او ظاهر شد که در [[سوره آلعمران]] از او با تعبیر فرشته<ref>سوره آلعمران، ایه ۴۵.</ref> و در [[سوره مریم]] با تعبیر روح<ref>سوره مریم، آیه ۱۷.</ref> یاد شده است. مفسران آن را [[جبرئیل]] دانستهاند.<ref>برای نمونه ن.ک: مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۶۳.</ref> در سوره مریم، تأکید شده که فرشته بهشکل انسان بر مریم(س) ظاهر شده است.<ref>سوره مریم، آیه۱۷.</ref> از نظر مفسران، این رویداد موجب ترس مریم(س) شد.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: زحیلی، تفسیر الوسیط، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۱۴۶۸.</ref> به گزارش مفسران، مریم(س) از شر آن شخص (فرشته) به خداوند پناه برد.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۲، ص۳۱۵.</ref> بنا بر آیات سوره آلعمران و مریم و برخی تفاسیر قرآن، فرشته خود را فرستاده خداوند خواند<ref>سوره مریم، آیه۱۹.</ref> و به مریم بشارت خداوند<ref>سوره آلعمران، آیه ۴۵.</ref> برای تولد نوزادی را رساند.<ref>برای نمونه ن.ک: حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۷۸.</ref> در آیه سوره آلعمران، این نوزاد مسیح، [[عیسی بن مریم|عیسی بن مریم(ع)]] خوانده شده و از مقربان درگاه خدا دانسته شده است.<ref>سوره آلعمران، ایه۴۵.</ref> به نقل از قرآن، مریم(س) در مواجه با این بشارت پرسید که چگونه من صاحب فرزندی میشوم، در حالی که هیچ انسانی مرا لمس نکرده<ref>سوره آلعمران، آیه ۴۵.</ref> و زن بدکارهای هم نبودهام.<ref>سوره مریم، آیه۲۰.</ref> بنا بر آیه سوره مریم، فرشته پیدایش نوزاد بدون پدر را برای خداوند کاری آسان برشمرده است.<ref>سوره مریم، آیه۲۱.</ref> | ||
به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]]، قرآن در مورد مدت زمان بارداری حضرت مریم(س) سخنی نگفته است.<ref name=":02">مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref> مفسران، نظرات مختلفی درباره این مدت ارائه کردهاند:<ref>ابنکثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۱۹۶.</ref> از چند ساعت،<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۷۷.</ref> تا ۹ ماه<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref>. گفته شده مدت بارداری در [[حدیث|روایات]] هم متفاوت گزارش شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref> [[ابنکثیر]] مفسر [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] قول مشهور را ۹ ماه دانسته است.<ref>ابنکثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۱۹۶.</ref> | به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]]، قرآن در مورد مدت زمان بارداری حضرت مریم(س) سخنی نگفته است.<ref name=":02">مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref> مفسران، نظرات مختلفی درباره این مدت ارائه کردهاند:<ref>ابنکثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۱۹۶.</ref> از چند ساعت،<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۷۷.</ref> تا ۹ ماه<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref>. گفته شده مدت بارداری در [[حدیث|روایات]] هم متفاوت گزارش شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref> [[ابنکثیر]] مفسر [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] قول مشهور را ۹ ماه دانسته است.<ref>ابنکثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۱۹۶.</ref> |