اسیر: تفاوت میان نسخه‌ها

به گفته [[علامه طباطبایی]]، عبارت «فَشُدُّوا الوَثاق» در آیه چهارم [[سوره محمد]]، کنایه از گرفتن اسیر پس از خاتمه جنگ به سود مسلمانان است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۲۲۵.</ref> [[ناصر مکارم شیرازی|آیت الله مکارم شیرازی]] بر آن است که آیه ۶۷ سوره [[سوره انفال|انفال]] دو نکته نظامی و انسانی در بردارد: نخست اینکه مسلمانان نباید پیش از شکست کامل دشمن، به فکر اسیر گرفتن باشند؛ اسیر گرفتن تنها در صورتی مجاز است که اطمینان کامل از پیروزی بر دشمن حاصل شود؛ دوم اینکه به محض اطمینان از شکست دشمن، از کشتن باید دست برداشت و به اسیر کردن دشمن بسنده کرد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۴۴.</ref> از نظر وی، براساس آیه ۶۷ انفال، هر گاه در میان اسیران جنگی، افراد خطرناکی باشند که آزادی آنها موجب برپاشدن جنگ و به خطر افتادن مسلمانان شود، مسلمانان حق کشتن آنها را دارند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۴۷.</ref>