سوره مریم: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۹۶ سوره مریم با نام [[آیه ود]] از [[آیه|آیات]] مشهور این سوره است. مداومت بر خواندن سوره مریم را باعث بی‌نیازی انسان از جان، مال و فرزند دانسته‌اند.

[[پرونده:آیه ۵۸ سوره مریم.jpg|بندانگشتی|250px|بخشی از آیه ۵۸ سوره مریم به خط ثلث: «هر گاه آیات خدای‌ رحمان بر ایشان خوانده می‌شد، سجده‌کنان و گریان به خاک می‌افتادند».]]

'''نام‌گذاری'''

</ref>

[[تفسیر نمونه]] محتوای سوره مریم را در چهار بخش این‌چنین خلاصه کرده است:  

{{سوره مریم}}

==داستان‌ها و رویات‌های تاریخی==

سوره مریم حاوی داستان‌ها و روایات تاریخی متعددی درباره انبیاء و حضرت مریم است.

*داستان‌هایی از حضرت ابراهیم و حضرت موسی: آیه‌های ۴۱-۵۳.

===زنده کردن مردگان (۶۶ - ۶۷)===

و انسان (بیچاره در امر معاد شک کند و) گوید: آیا چون من بمیرم باز به زودی مرا از قبر بیرون آورده و زنده خواهند کرد؟!*آیا انسان به خاطر نمی‌آورد که ما پیش از این او را آفریدیم در حالی که چیزی نبود؟!)

درباره معنای [[حروف مقطعه|حروف مُقَطَّعۀ]]{{یاد|به نظر علامه طباطبایی حروف مقطعه آغاز سوره‌ها که با دیگر سوره‌ها اشتراک دارند مضامینشان نیز با هم اشتراک دارند مانند اشتراک حروف مقطعه سوره مریم با سوره ص در حرف صاد و با سوره یس در حرف یاء وبا سوره شوری در حرف عین که به همین جهت این سوره‌ها با سوره مریم اشتراک مضمون دارند.طباطبایی، المیزان، ج۱۴، ص۷  }} آغاز سوره مریم (کهیعص)، دو دسته روایات در منابع اسلامی نقل شده است:

[[علامه طباطبایی]] دلالت روایات دسته نخست را که هر یک از این حروف مقطعه را آغاز یکی از اسماء الله می داند به دلیل اینکه حرف «ی» ربطی به آغاز اسم «ولی» یا «حکیم» ویا «عزیز» ندارد، ناتمام می‌داند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ش، ج۱۴، ص۲۲.</ref>

این آیه و آیه بعد از آن در باره اسماعیل است، بیشتر مفسران اسماعیل در این آیه را همان [[اسماعیل (پیامبر)|اسماعیل]] پسر [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم]] دانسته‌اند  که دلیل موجهی برای سخنشان نیست و برخی او را  به سبب پاره‌ای از روایات پیامبری از پیامبران دانسته اند که منظور همان اسماعیل پسر [[حزقیل (پیامبر)|حزقیل]] از [[پیامبران]] [[بنی‌اسرائیل]] است. در [[قرآن|قرآن کریم]] تنها در همین دو آیه داستان اسماعیل پسر حزقیل را ذکر کرده و او را به عنوان پیامبری که «صادق الوعد» و کسی که قوم و خویش را به نماز زکات امر می‌کند  و همواره مورد رضایت پروردگار خویش است ستوده است. در روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] است که  اسماعیل پیامبری از پیامبران الهی بود که قومش او را گرفتند و پوست سر و رویش را کندند، فرشته‌اى نزدش آمده گفت : خداى عز و جل مرا نزد تو فرستاد تا هر امرى دارى اطاعت کنم ، گفت : من باید به دیگر [[پیامبران|انبیاء]] اقتداء داشته و آنان را اسوه خود قرار دهم .

[[علامه طباطبایی]] می گوید: این  مضمون از [[ابوبصیر]] از [[امام صادق علیه‌السلام]]  نیز روایت شده  ولی در آخر آن آمده که اسماعیل در پاسخ به سخن آن فرشته گفت: من باید حسین (علیه السلام ) را اسوه خود قرار دهم .در روایتی [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] «صادق الوعد» بودن اسماعیل را به این سبب دانسته که بر سر وعده‌ای که به مردی داده بود یک سال بر سرِ قرار ماند. علامه طباطبایی در توجیه این روایت می‌گوید: صفات نفسانی دارای مراتب مختلفی است و مراتب بالا و کاملش از آن انسان‌هایی است که از نفوس قوی و توانمندی بهره‌مند هستند و در زمینه وعده دادن نیز اینگونه هستند که اگر سخنی بگویند با تمام توانشان آن را تصدیق می‌کنند و به هیچ وجه نقضش نمی‌کنند چنان‌چه در روایت است که [[پیامبر(ص)]] به جهت وعده‌ای که به یکی از اصحابش داده بود سه روز کنار [[کعبه]] منتظر ماند. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۲ق. ج۱۴، ص۶۴و۶۵</ref>

</ref>

{{سوره ۰۱۹ با ترجمه|شماره=۱۹}}

{{سوره‌های قرآن|19|[[سوره کهف]]|[[سوره طه]]}}

{{پانوشت}}

{{یادداشت‌ها}}

{{منابع}}

* قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران: دارالقرآن الکریم،۱۳۷۶ش.  

==پیوند به بیرون==

{{قرآن کریم}}