سید محمد فشارکی: تفاوت میان نسخه‌ها

| تاریخ وفات = [[۱۳ ذی‌القعده]] [[سال ۱۳۱۶ هجری قمری]] ([[۵ فروردین]] [[سال ۱۲۷۸ هجری شمسی|سال ۱۲۷۸ش]])

سید محمد فشارکی در [[۱۳ ذی‌القعده]] [[سال ۱۳۱۶ هجری قمری|سال ۱۳۱۶ق]]<ref>مسجدشاهی، وقایة الاذهان، ۱۴۱۳ق، ص۱۴۳.</ref> یا [[سال ۱۳۱۸ هجری قمری| ۱۳۱۸ق]] مصادف با [[۱۳ اسفند]] [[سال ۱۳۲۹ هجری شمسی|۱۳۲۹ هجری شمسی]] در نجف درگذشت. پیکر او را در یکی از حجرات [[حرم امام علی(ع)|حرم امیرالمؤمنین]] [[دفن]] کردند.<ref>حکیم، المفصل فی تاریخ النجف الأشرف، ۱۴۲۷ق، ج۹، ص۴۸.</ref>{{سخ}}

فشارکی چهار فرزند دارد که تحصیلات حوزوی دارند. سید محمدباقر بزرگترین پسر اوست که داماد [[محمدتقی شیرازی|میرزا محمدتقی شیرازی]] بود<ref>معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۴، ج۵، ص۱۵۳۶</ref> و در سال ۱۳۳۸ق درگذشت.<ref>صدر، تکملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۵، ص۸۲.</ref> دیگری سید علی‌اکبر بود که به [[تهران]] رفت و از علمای آن شهر گردید. سید ابوطالب و سید عباس دو فرزند دیگر فشارکی بود.<ref>مسجدشاهی، وقایة الاذهان، ۱۴۱۳ق، ص۱۴۵.</ref>

در سال ۱۲۹۱ق به دنبال مهاجرت میرزای شیرازی به سامرا، سید محمد فشارکی نیز به سامرا رفت. به گفته آیت‌الله اراکی حضور او در درس میرزای شیرازی برای طلاب مفید بود زیرا که درس را دوباره برای آنها تقریر می‌کرد.<ref>انصاری قمی، اختران فقاهت، ج۱، ص۲۷۱.</ref> بیشتر اوقات طرف بحث میرزای شیرازی بود و بحث آنها گاه ساعت‌ها به طول می‌انجامید.<ref>انصاری قمی، اختران فقاهت، ج۱، ص۲۷۱.</ref>

وی با رحلت میرزای شیرازی در سال ۱۳۱۲ق به کربلا برگشت و در مدرسه حسن‌خان به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت.<ref>انصاری قمی، اختران فقاهت، ج۱، ص۲۷۵.</ref> بعد از آن در سال ۱۳۱۴ق به نجف رفت و مورد حمایت آخوند خراسانی قرار گرفت به این صورت که شاگردانش را به حضور در درس فشارکی تشویق می‌کرد و مبالغی برای او می‌فرستاد تا بین شاگردانش تقسیم کند.<ref>انصاری قمی، اختران فقاهت، ج۱، ص۲۷۵.</ref>

فشارکی دارای آثاری در زمینه فقه و اصول است که برخی از آنها با عنوان «الرسائل الفشارکیة» توسط مؤسسه جامعه مدرسین قم چاپ شده است.<ref>انصاری قمی، اختران فقاهت، ج۱، ص۲۶۹.</ref> سایر آثار او عبارتند از:

* [[حسنعلی نخودکی اصفهانی]] (درگذشت۱۳۶۱ق)<ref>انصاری قمی، اختران فقاهت، ج۱، ص۲۷۴.</ref>

* [[سید ابراهیم حسینی تهرانی]] (درگذشت۱۳۳۲ق)؛ (جدّ پدری [[سید محمدحسین حسینی تهرانی]])<ref>درگذشتگان، مجله آیینه پژوهش، ش۳۳، ص۱۶.</ref>

[[عبدالکریم حائری یزدی]] نقل کرده‌است زمانی در شهر سامرا بیماری وبا شیوع پیدا کرد. سید محمد فشارکی به علما و مردم توصیه کرد تا ده روز [[زیارت عاشورا]] بخوانند و [[ثواب و عقاب|ثواب]] آن را به [[نرجس|مادر امام زمان]] اهدا کنند و او را واسطه قرار دهند تا [[خدا|خداوند]] این بیماری را از شیعیان دور کند. با عمل کردن مردم به این توصیه دیگر کسی از [[شیعه|شیعیان]] در اثر ابتلا به وبا از دنیا نرفت. وقتی اهل سنت شهر این واقعه را دیدند آنان نیز به خواندن زیارت روی آوردند تا از آن بیماری مصون گردند.<ref>شبیری زنجانی، جرعه‌ای از دریا، ۱۳۹۳ش، ج۳، ص۳۳۰.</ref>{{یاد| این قضیه به [[میرزای دوم]] نیز نسبت داده شده است. رک: جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه، گلشن ابرار، ۱۳۸۴ش، ج۴، ص۳۱۴.}}