مؤذن: تفاوت میان نسخه‌ها

مؤذّن به معنای کسی است که مطلبی را آشکارا اعلام می‌کند. در [[قرآن|قرآن کریم]] به همین معنا به کار رفته‌است.<ref>{{پک|1=قرآن کریم|2=|ک=|ص=آیه ۴۱|ج=سوره اعراف}}</ref>واژه‌های مختلف از ریشه اذان در قرآن کریم بکار رفته است. دوبار واژه  «مُؤذِّن» در کناره واژه «اَذَّنَ» یک مرتبه در قرآن در آیه ۴۴ [[سوره اعراف]]  «فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَیْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَی الظَّالِمِینَ» ترجمه: «پس آوازدهنده‌ای میان آنان آواز درمی‌دهد که: «لعنت خدا بر ستمکاران باد.»». و یک بار در آیه ۷۰ [[سوره یوسف]] «ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا الْعِيرُ إِنَّكُمْ لَسَارِقُونَ»ترجمه: «سپس [به دستوریوسف] نداكننده‌اى بانگ درداد: «اى كاروانيان، قطعاً شما دزد هستيد.» یکبار به صورت فعل امر «اَذِّنْ» ( به معنای  در آیه ۲۷ [[سوره حج]] «وَأَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ»ترجمه:  «و در ميان مردم براى [اداى‌] حج بانگ برآور.» دو بار به صورت «تَاَذَّنَ» در آیه ۱۴۷ [[سوره اعراف]] وآیه ۷ [[سوره ابراهیم]]. کاربرد این عبارت به عنوان فریاددهنده است. <ref>{{پک|1=مکارم شیرازی|2=۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۸۱|ج=۶}}</ref> از [[سیبویه]]، ادیب و لغت‌شناس مشهور زبان عربی نقل کرده‌اند که اذان به معنای اعلام مطلبی با صدای بلند است.<ref>{{پک|1=طوسی|2=۴۶۰|ک=التبیان|ص=۴۰۶|ج=۴}}</ref>{{یاد| غیر از تعبیر موذِّن و اَذَّنَ تعابیری دیگری از ریشه اذان در قرآن آمده است.یکبار به صورت فعل امر «اَذِّنْ» ( به معنای اعلام کن  در آیه ۲۷ [[سوره حج]] «وَأَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ»ترجمه:  «و در ميان مردم براى [اداى‌] حج بانگ برآور.»  و دو بار به صورت «تَاَذَّنَ» به معنای اعلام کردن در آیه ۱۶۷ [[سوره اعراف]] وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ يَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ «و آن‌گاه که خدای تو اعلام نمود که تا روز قیامت کسی را به عقوبت و عذاب سخت بر آنها برانگیزد» و آیه ۷ [[سوره ابراهیم]] وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ.«و آنگاه كه پروردگارتان اِعلام كرد كه اگر واقعاً سپاسگزارى كنيد، [نعمت‌] شما را افزون خواهم كرد.»}}