خطبه قاصعه: تفاوت میان نسخه‌ها
←اطلاعات کلی و دلیل نامگذاری
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) |
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
|} | |} | ||
خطبه قاصعه، با استناد به گفته شارحان آن، طولانی‌ترین خطبه امام علی(ع) دانسته شده که حاوی موعظه‌ها و نهی‌هایی است؛ از جمله نهی از تکبر و تعصب که در آن روزها در میان جوانان کوفه جاری بوده است.<ref>الحسینی الخطیب، مصادر نهج‌البلاغه، ۱۴۰۵ق، ج۳، ص۵۶-۵۷.</ref> گفته شده امام علی(ع) این خطبه را در حالی بیان کرد که بر شتر سوار بود.<ref>الحسینی الخطیب، مصادر نهج‌البلاغه، ۱۴۰۵ق، ج۳، ص۵۷.</ref> | خطبه قاصعه، با استناد به گفته شارحان آن، طولانی‌ترین خطبه امام علی(ع) دانسته شده که حاوی موعظه‌ها و نهی‌هایی است؛ از جمله نهی از تکبر و تعصب که در آن روزها در میان جوانان کوفه جاری بوده است.<ref>ابن‌میثم، شرح نهج‌البلاغه، ۱۳۸۱ق، ج۴، ص۲۳۵-۲۳۶؛ الحسینی الخطیب، مصادر نهج‌البلاغه، ۱۴۰۵ق، ج۳، ص۵۶-۵۷.</ref> گفته شده امام علی(ع) این خطبه را در حالی بیان کرد که بر شتر سوار بود.<ref>الحسینی الخطیب، مصادر نهج‌البلاغه، ۱۴۰۵ق، ج۳، ص۵۷.</ref> | ||
ترتیب قرارگیری خطبه قاصعه در نسخه‌های نهج‌البلاغه متفاوت است؛ در نهج‌البلاغه شیخ محمد عبده، خطبه شماره ۱۸۵، شرح محمدجواد مغنیه، ۱۹۰، شرح سید ابوالقاسم خویی و ملاصالح مازندرانی، شماره ۱۹۱، المعجم المفهرس لألفاظ نهج البلاغه و نسخه صبحی صالح، ۱۹۲، نهج‌البلاغه فیض‌الاسلام و ابن‌میثم بحرانی، ۲۳۴، شرح ابن‌ابی‌الحدید، ۲۳۸، و ملافتح‌الله کاشانی، خطبه شماره ۲۷۳.<ref>محمدی و دشتی، المعجم المفهرس لالفاظ نهج البلاغه، ۱۳۷۵ش، ص۵۱۲ (جدول اختلاف نسخ انتهای کتاب).</ref> | ترتیب قرارگیری خطبه قاصعه در نسخه‌های نهج‌البلاغه متفاوت است؛ در نهج‌البلاغه شیخ محمد عبده، خطبه شماره ۱۸۵، شرح محمدجواد مغنیه، ۱۹۰، شرح سید ابوالقاسم خویی و ملاصالح مازندرانی، شماره ۱۹۱، المعجم المفهرس لألفاظ نهج البلاغه و نسخه صبحی صالح، ۱۹۲، نهج‌البلاغه فیض‌الاسلام و ابن‌میثم بحرانی، ۲۳۴، شرح ابن‌ابی‌الحدید، ۲۳۸، و ملافتح‌الله کاشانی، خطبه شماره ۲۷۳.<ref>محمدی و دشتی، المعجم المفهرس لالفاظ نهج البلاغه، ۱۳۷۵ش، ص۵۱۲ (جدول اختلاف نسخ انتهای کتاب).</ref> | ||
شارحان [[نهج‌البلاغه]] برای نامگذاری این خطبه چند دلیل ذکر | شارحان [[نهج‌البلاغه]] برای نامگذاری این خطبه چند دلیل ذکر کرده‌اند؛ از جمله ابن‌میثم بحرانی و [[قطب‌الدین راوندی]] چنین ذکر کرده‌اند:<ref>راوندی، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۲۲۷؛ ابن‌میثم، شرح نهج‌البلاغه، ۱۳۸۱ق، ج۴، ص۲۳۴.</ref> | ||
#قصع درباره نشخوار شتر به کار می‌رود. شتر هنگام نشخوارکردن، غذا را از درون به دهان می‌آورد و می‌جود و دوباره فرومی‌برد، این خطبه نیز ازآن‌رو که از آغاز تا پایان، پندها و نهی‌هایش تکرار می‌شود، قاصعه نامیده شده است. | #قصع درباره نشخوار شتر به کار می‌رود. شتر هنگام نشخوارکردن، غذا را از درون به دهان می‌آورد و می‌جود و دوباره فرومی‌برد، این خطبه نیز ازآن‌رو که از آغاز تا پایان، پندها و نهی‌هایش تکرار می‌شود، قاصعه نامیده شده است. | ||