Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۲۱۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
<br /> | <br /> | ||
برای دعا آداب و شرایطی از جمله خواندن خدا با [[اسماء الحسنی]]، طلب از پروردگار از سر بیم و امید و از روی تضرع و خشوع، شروع دعا با [[بسم الله الرحمن الرحیم |بسمله]] و [[تحمید|حمد]] و [[صلوات]]، ذکر شده است. دعا به زمان و مکان خاصی محدود نشده ولی بعضی از زمانها و برخی از مکانها برای دعا کردن مناسبتر معرفی شده است.<br /> | برای دعا آداب و شرایطی از جمله خواندن خدا با [[اسماء الحسنی]]، طلب از پروردگار از سر بیم و امید و از روی تضرع و خشوع، شروع دعا با [[بسم الله الرحمن الرحیم |بسمله]] و [[تحمید|حمد]] و [[صلوات]]، ذکر شده است. دعا به زمان و مکان خاصی محدود نشده ولی بعضی از زمانها و برخی از مکانها برای دعا کردن مناسبتر معرفی شده است.<br /> | ||
[[استجابت دعا]] در [[آیه |آیات]] و [[ حدیث|روایات]] به رعایت شروطی از جمله همسویی دل و زبان، انقطاع از غیر خدا و دعا همراه با [[استغفار]] و عمل صالح مشروط شده است. علی رغم وعده استجابت دعا از سوی خدا، گاه دعای انسانها به دلائلی مانند [[مال حرام |لقمه حرام]]، [[امر به معروف و نهی از منکر|ترک امر به معروف و نهی از منکر]] و [[قطع رحم]] مستجاب نمیشود.<br /> | [[استجابت دعا]] در [[آیه |آیات]] و [[ حدیث|روایات]] به رعایت شروطی از جمله همسویی دل و زبان، انقطاع از غیر خدا و دعا همراه با [[استغفار]] و [[عمل صالح]] مشروط شده است. علی رغم وعده استجابت دعا از سوی خدا، گاه دعای انسانها به دلائلی مانند [[مال حرام |لقمه حرام]]، [[امر به معروف و نهی از منکر|ترک امر به معروف و نهی از منکر]] و [[قطع رحم]] مستجاب نمیشود.<br /> | ||
خداوند در [[قرآن]] دعاهایی از زبان [[پیامبران]] و بندگان صالح خود نقل کرده است که [[ تفسیر قرآن|مفسران]] در مباحث [[ کلام اسلامی| | خداوند در [[قرآن]] دعاهایی از زبان [[پیامبران]] و بندگان صالح خود نقل کرده است که [[ تفسیر قرآن|مفسران]] در مباحث [[ کلام اسلامی| | ||
کلامی]] به آنها استناد کردهاند. | کلامی]] به آنها استناد کردهاند. | ||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
استجابت دعا به معنای پاسخ دادن و پذیرفتن درخواست است<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ذیل واژه جوب.</ref> و وعدهای است که [[خداوند]] به بندگان خود در چند [[آیه]] از [[قرآن]] داده است.<ref>سوره بقره، آیه ۱۸۶؛ سوره غافر، آیه ۶۰؛ سوره شوری، آیه ۲۶.</ref> | استجابت دعا به معنای پاسخ دادن و پذیرفتن درخواست است<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ذیل واژه جوب.</ref> و وعدهای است که [[خداوند]] به بندگان خود در چند [[آیه]] از [[قرآن]] داده است.<ref>سوره بقره، آیه ۱۸۶؛ سوره غافر، آیه ۶۰؛ سوره شوری، آیه ۲۶.</ref> | ||
استجابت دعا در [[آیات]] و [[روایات]] مشروط به رعایت برخی از شروط و ایجاد اسباب آن شده است. همسویی دل و زبان،<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۳۳.</ref> انقطاع از غیرخدا و رو کردن با تمام وجود به سوی خدا<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۳۳؛ فحر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۲۶۳؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۶۶، ۱۴۸؛ متقی هندی، ج۳، ص۷۰۳.</ref>دعا همراه با شناخت خدا،<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۰، ص۳۶۸.</ref> خضوع و خشوع،<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۷۳.</ref> دعا همراه با عمل | استجابت دعا در [[آیات]] و [[روایات]] مشروط به رعایت برخی از شروط و ایجاد اسباب آن شده است. همسویی دل و زبان،<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۳۳.</ref> انقطاع از غیرخدا و رو کردن با تمام وجود به سوی خدا<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۳۳؛ فحر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۲۶۳؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۶۶، ۱۴۸؛ متقی هندی، ج۳، ص۷۰۳.</ref>دعا همراه با شناخت خدا،<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۰، ص۳۶۸.</ref> خضوع و خشوع،<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۷۳.</ref> دعا همراه با [[عمل صالح]]،<ref>سوره شوری، آیه ۲۶؛ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۱۶۵.</ref> دعا همراه با [[استغفار]]،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۸۶.</ref> دعا در جمع مؤمنین<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۸۷.</ref> و دعا همراه با [[توسل]] به اهل بیت (ع)<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۱، ص۲۱.</ref> از جمله شرایط و اسباب استجابت دعا معرفی شده است. | ||
[[اسم اعظم]] و [[اسماءالحسنی|اسمای حسنای خداوند]] مانند «یا رب»، «یا ارحم الراحمین»، «یاذاالجلال و الاکرام» از جمله اذکاری است که تاثیر آن بر استجابت دعا بسیار مورد تاکید قرار گرفته است.<ref>برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۳۳-۳۵؛ ترمذی، سنن، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۱۹۰-۱۹۴؛ صدوق، التوحید، ۱۳۹۸ق، ص۱۹۴-۱۹۵؛ ابن طاووس، مهج الدعوات، ۱۴۱۱ق، ص۱۵۷.</ref> برخی روایات نیز [[معصومین(ع)]] را مصداق اسمای حسنای خدا معرفی کردهاند که به واسطه آنها دعاها مستجاب میشود.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۴۳-۱۴۴؛ ابن بابویه، الإمامة و التبصرة من الحيرة، ۱۴۰۴ق، ص۵۴.</ref> | [[اسم اعظم]] و [[اسماءالحسنی|اسمای حسنای خداوند]] مانند «یا رب»، «یا ارحم الراحمین»، «یاذاالجلال و الاکرام» از جمله اذکاری است که تاثیر آن بر استجابت دعا بسیار مورد تاکید قرار گرفته است.<ref>برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۳۳-۳۵؛ ترمذی، سنن، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۱۹۰-۱۹۴؛ صدوق، التوحید، ۱۳۹۸ق، ص۱۹۴-۱۹۵؛ ابن طاووس، مهج الدعوات، ۱۴۱۱ق، ص۱۵۷.</ref> برخی روایات نیز [[معصومین(ع)]] را مصداق اسمای حسنای خدا معرفی کردهاند که به واسطه آنها دعاها مستجاب میشود.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۴۳-۱۴۴؛ ابن بابویه، الإمامة و التبصرة من الحيرة، ۱۴۰۴ق، ص۵۴.</ref> |