تخریب بقیع: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه نقل قول| عنوان = | نقل‌قول = قسمتی از نامه علما به احمدشاه قاجار توسط [[سید محمد بهبهانی]] و اعتراض به اقدام وهابیان در تخریب قبور ائمه بقیع:

تخریب اماکن مسلمانان، و به خصوص تخریب بقیع، واکنش [[سید ابوالحسن اصفهانی]] و [[عبدالکریم حائری یزدی|شیخ عبدالکریم حائری]]، از بزرگان [[حوزه علمیه نجف]] و [[حوزه علمیه قم|قم]] را برانگیخت و به تعطیلی دروس حوزه و بازار منتهی شد.<ref>امینی، بقیع الغرقد، ۱۳۸۶ش، ص۵۳؛ قاضی عسکر، تخریب و بازسازی بقیع، ۱۳۸۶ش، ص۴۹.</ref> [[محمد خالصی‌زاده]]، و [[سید حسن مدرس]] نیز به تخریب بقیع واکنش نشان دادند و خواستار برخورد قاطع با عوامل تخریب قبور اماکن مقدس شدند.<ref>قاضی عسکر، تخریب و بازسازی بقیع، ۱۳۸۶ش، ص۵۴.</ref> [[سید حسین طباطبایی قمی]]، مشهور به [[آیت‌الله]] قمی نیز از جمله [[مرجع تقلید|مراجع شیعه]] بود که تا سال‌ها پس از تخریب قبور بقیع، به دنبال بازسازی قبور ائمه در بقیع بود و وزارت خارجه ایران برای تأمین خواسته وی، به مذاکره با دولت [[عربستان سعودی]] پرداخت.<ref>قاضی عسکر، تخریب و بازسازی بقیع، ۱۳۸۶ش، ص۱۴۸ و ۱۵۱.</ref>[[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] نیز نافهمی و کج‌روی را عامل تخریب قبور اولیا خدا در بقیع دانسته است.<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۷۸ش، ج۱۸، ص۱۷۵.</ref>

[[محمدحسین کاشف‌الغطاء]]، در نامه‌ای خطاب به عبدالله بن بلیهد، قاضی‌القضات وهابیان، ضمن بیان مراتب باور [[شیعیان]] به [[توحید]]، او را به گفتگوی علمی فراخوانده و عدم پاسخگویی را به‌منزله ضعف استدلال دانسته است.<ref>مختاری، «سه سند از علامه شیخ محمدحسین کاشف الغطاء»، ص۲۱۷.</ref>  

[[سید محسن امین]]، در پی تخریب اماکن مقدس اسلامی به حجاز سفر کرد و به تألیف کتاب [[کشف الارتیاب فی اتباع محمد بن عبدالوهاب (کتاب)|کشف الارتیاب]] پرداخت تا وهابیت، تاریخ آن و اقدامات آنان را شرح دهد.<ref>محمد علی، معجم المؤلفات الإسلامیة فی الردّ علی الفرقة الوهابیة، ۱۴۳۰ق، ص۳۷۵-۳۷۶.</ref> کتاب مذکور همچنین شامل بیان اعتقادات وهابیان و مطالبی در رد عقاید آنان است و با عنوان تاریخچه نقد و بررسی وهابی‌ها، به فارسی ترجمه شده است.<ref>محمد علی، معجم المؤلفات الإسلامیة فی الردّ علی الفرقة الوهابیة، ۱۴۳۰ق، ص۳۷۵-۳۷۶.</ref> [[محمدجواد بلاغی نجفی]] در رساله [[رد الفتوی بهدم قبور الائمة فی البقیع]]، به نقد مبانی اندیشه وهابیان درباره تخریب اماکن مقدس پرداخت<ref>الرفاعی،‌ معجم ما کتب فی الحج، ۱۴۲۷ق، ص۱۷۱.</ref> و در کتاب دیگری با عنوان دعوة الهدی الی الورع فی الأفعال و الفتوی، به فتوای تخریب بقعه‌های متبرکه واکنش نشان داد.<ref>محمد علی، معجم المؤلفات الإسلامیة فی الردّ علی الفرقة الوهابیة، ۱۴۳۰ق، ص۴۸۰.</ref> همچنین شاعران بسیاری، ناخرسندی خود را از تخریب قبور بقیع، در قالب شعر بیان کرده‌اند.<ref>مدنی، التاریخ الامین، ۱۴۱۸ق، ص۳۶۶-۳۶۸؛ امینی، بقیع الغرقد، ۱۳۸۶ش، ص۳۳۵-۳۴۱.</ref>

[[محمدجواد بلاغی نجفی]] در کتاب الردَ علی الوهابیة، با اتکا به احادیثی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]]، [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]، [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] و...، و نیز با اتکا به سنت متداول میان مسلمانان از صدر اسلام، به ردّ عقاید [[وهابیت]] در این باره پرداخته و احادیث مورد استناد آنان را غیرمرتبط با مقصود آنان دانسته است؛ چرا که به گفته بلاغی، در احادیث مورد استناد وهابیان، ساختن بناهایی مانند دیوار، بر روی قبرها ممنوع شده، نه بناهایی که قبرها را دربرمی‌گیرند.<ref>بلاغی، الردّ علی الوهابیة، ۱۴۱۹ق، ص۶۹-۷۲.</ref>  

شماری از فقیهان شیعه، درباره لزوم ساختن مجدد بارگاه‌های بقیع، [[فتوا]] صادر کرده‌اند؛<ref>امینی، بقیع الغرقد، ۱۳۸۶ش، ص۵۵.</ref> از آن جمله، [[محمد فاضل لنکرانی]]، [[ناصر مکارم شیرازی]]، و [[لطف‌الله صافی گلپایگانی]]، تلاش برای بازسازی قبور ائمه در بقیع را [[واجب]] یا [[واجب کفایی]] دانسته و [[سید علی حسینی سیستانی]]، از [[فهرست مراجع تقلید شیعه|مراجع تقلید شیعه]] آن را [[مباح|جایز]] خوانده است.<ref>قاضی عسکر، تخریب و بازسازی بقیع، ۱۳۸۶ش، ص۱۶۰.</ref>