سهم امام: تفاوت میان نسخه‌ها

در زمان [[غیبت امام دوازدهم|غیبت امام]]، [[مراجع تقلید شیعه]]، سهم امام را دریافت می‌کنند و برای ترویج و تقویت [[اسلام]] خرج می‌کنند.<ref>بروجردی،مرتضی، المستند فی شرح عروة الوثقی، ص۳۳۰؛ مکارم شیرازی، ناصر، انوارالفقاهه، کتاب الخمس و الانفال، ص۴۸۳.</ref> برخی از فقیهان شیعه معتقدند که سهم امام در زمان غیبت، باید در مواردی مصرف شود که مرجع تقلید گمان می‌کند یا می‌داند که اگر امام معصوم حاضر بود، آن را در همان موارد مصرف می‌کرد؛ مانند [[حوزه علمیه|حوزه‌های علمیه]]، بنای [[مسجد|مساجد]]، امور کتابخانه‌ها و مدارس و رسیدگی به نیازمندان.<ref> مکارم شیرازی، انوارالفقاهه، کتاب الخمس و الانفال، ۱۴۱۶ق، ص۴۸۳.</ref> البته اقوال دیگری نیز درباره سهم امام در زمان غیبت مطرح بوده، مانند ساقط شدن [[وجوب]] آن، مباح بودن آن برای شیعیان، پرداخت آن به [[سادات]] نیازمند، [[صدقه|صدقه‌دادن]] آن، دفن، کنار گذاشتن و نگهداری آن تا زمان [[ظهور حضرت مهدی(عج)|ظهور]]. [[ناصر مکارم شیرازی|آیت الله مکارم]] پس از نقل این اقوال، گفته است که قول مشهور نزد متأخرین و معاصرین این است که [[مرجع تقلید]] آن را در اموری که گمان می‌کند رضایت [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام غایب]] در آن است، خرج کند.<ref> مکارم شیرازی، انوارالفقاهه، کتاب الخمس و الانفال، ۱۴۱۶ق، ص۴۸۰-۴۸۳.</ref>

هرگاه مالک مصرف خاصی را برای سهم امام تعیین کند پیروى از او لزومى ندارد و امّا اگر حاکم شرع تعیین کند احتیاط رعایت آن است. <ref>دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی