ساب النبی: تفاوت میان نسخه‌ها
←مفهوم‌شناسی
| خط ۴: | خط ۴: | ||
ساب النبی، فردی است که به [[پیامبر]] دشنام دهد؛ یعنی به او چیزی نسبت دهد که موجب عیب و نقصش شود.<ref>مروجی طبسی، «حکم فقهی دشنام‌دهنده به پیامبر»، ص۵۰-۴۲.</ref> سب‌النبی شامل هر نوع دشنام و ناسزا به پیامبر می‌شود؛<ref>زراعت، «بررسی فقهی و حقوقی جرم سب النبی»، ص۱۰۳-۷۳.</ref> از این رو بدگویی، زشت‌گویی، مسخره کردن و یا اهانت به [[حضرت محمد]] را دربر می‌گیرد.<ref>مروجی طبسی، «حکم فقهی دشنام‌دهنده به پیامبر»، ص۵۰-۴۲.</ref> | ساب النبی، فردی است که به [[پیامبر]] دشنام دهد؛ یعنی به او چیزی نسبت دهد که موجب عیب و نقصش شود.<ref>مروجی طبسی، «حکم فقهی دشنام‌دهنده به پیامبر»، ص۵۰-۴۲.</ref> سب‌النبی شامل هر نوع دشنام و ناسزا به پیامبر می‌شود؛<ref>زراعت، «بررسی فقهی و حقوقی جرم سب النبی»، ص۱۰۳-۷۳.</ref> از این رو بدگویی، زشت‌گویی، مسخره کردن و یا اهانت به [[حضرت محمد]] را دربر می‌گیرد.<ref>مروجی طبسی، «حکم فقهی دشنام‌دهنده به پیامبر»، ص۵۰-۴۲.</ref> | ||
سَبّ به معنای دشنام و ناسزا است.<ref>جوهری، الصحاح، ۱۳۷۶ق، ج۱، ص۱۴۴، واژه سبّ.</ref> به گفته [[طریحی]]، دشنام یعنی توصیف مخاطب به چیزی که نقص وی به حساب آید.<ref> طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ص۱۱۴.</ref> همچنین سب به نفرین و اهانت نیز معنا شده است.<ref> معین، فرهنگ فارسی، واژه سب</ref> فقیهان مسلمان، سب را [[حرام]] دانسته<ref>برای نمونه نگاه کنید به: خویی، منهاج الصالحین، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۲؛ النووی، شرح صحیح مسلم، ۱۴۰۷ق، ج۲،ص۵۴.</ref> و | سَبّ به معنای دشنام و ناسزا است.<ref>جوهری، الصحاح، ۱۳۷۶ق، ج۱، ص۱۴۴، واژه سبّ.</ref> به گفته [[طریحی]]، دشنام یعنی توصیف مخاطب به چیزی که نقص وی به حساب آید.<ref> طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ص۱۱۴.</ref> همچنین سب به نفرین و اهانت نیز معنا شده است.<ref> معین، فرهنگ فارسی، واژه سب</ref> فقیهان مسلمان، سب را [[حرام]] دانسته<ref>برای نمونه نگاه کنید به: خویی، منهاج الصالحین، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۲؛ النووی، شرح صحیح مسلم، ۱۴۰۷ق، ج۲،ص۵۴.</ref> [[مقدس اردبیلی]] تعابیر سبّ، شَتْم و نَیْل را که در روایات آمده همه را به یک معنی دانسته که دربردارنده تنقیص پیامبر است.<ref>مقدس اردبیلی، مجمع الفایدة، الناشر مؤسسة النشر الإسلامي، ج۱۳،ص۱۷۱.</ref> | ||
==حکم فقهی== | ==حکم فقهی== | ||