راسخون در علم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
در تطبیق معنای راسخون در علم دو دیدگاه وجود دارد: | در تطبیق معنای راسخون در علم دو دیدگاه وجود دارد: | ||
* '''پیامبر و ائمه''': بر اساس بسیاری از [[حدیث|روایات]]، مراد از «راسخون در علم»، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و [[امامان شیعه|ائمه(ع)]] هستند که از تأویل [[محکم و متشابه|آیات متشابه]] قرآنی نیز آگاهی دارند.<ref>کلینی، اصول کافی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۵۷۷.</ref> [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] در روایتی ائمه و در روایتی دیگر [[اهل‌بیت(ع)|آل محمد(ع)]] را به عنوان راسخون در علم معرفی کرده است. <ref>حویزی، نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۱۵.</ref>{{یاد| الراسخون في العلم من الائمة عليهم السلام /الراسخون في العلم من آل محمد صلى الله عليه و آله}} | * '''پیامبر و ائمه''': بر اساس بسیاری از [[حدیث|روایات]]، مراد از «راسخون در علم»، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و [[امامان شیعه|ائمه(ع)]] هستند که از تأویل [[محکم و متشابه|آیات متشابه]] قرآنی نیز آگاهی دارند.<ref>کلینی، اصول کافی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۵۷۷.</ref> [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] در روایتی ائمه و در روایتی دیگر [[اهل‌بیت(ع)|آل محمد(ع)]] را به عنوان راسخون در علم معرفی کرده است. <ref>حویزی، نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۱۵.</ref>{{یاد| الراسخون في العلم من الائمة عليهم السلام /الراسخون في العلم من آل محمد صلى الله عليه و آله}} | ||
* '''همه دانشمندان و متفکران''': برخی دیگر از روایات، مراد از «راسخون در علم» را مطابق با معنای لغوی، هر کسی می‌دانند که دانش و علم در وجودش استقرار یافته و صاحب‌نظر است که پیامبر(ص) و [[ائمه(ع)]] مصداق‌های حقیقی و برتر آنان هستند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۴۴۱.</ref> بر اساس این روایات، راسخون از [[تأویل]] آیات قرآن آگاهی ندارند، بلکه در برابر [[عالم غیب|اسرار غیبی]] تسلیم هستند.<ref>نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی، ۱۳۷۹ش، خطبه۹۱، ص۱۵۷.</ref> | * '''همه دانشمندان و متفکران''': برخی دیگر از روایات، مراد از «راسخون در علم» را مطابق با معنای لغوی، هر کسی می‌دانند که دانش و علم در وجودش استقرار یافته و صاحب‌نظر است که پیامبر(ص) و [[ائمه(ع)]] مصداق‌های حقیقی و برتر آنان هستند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۴۴۱.</ref> بر اساس این روایات، راسخون از [[تأویل]] آیات قرآن آگاهی ندارند، بلکه در برابر [[عالم غیب|اسرار غیبی]] تسلیم هستند. بر اساس گفتاری از امام علی(ع) خداوند راسخان در علم را از اين رو كه به عجز و ناتوانى خود در برابر غيب و آنچه كه تفسير آن را نمى دانند اعتراف مى‌كنند، ستايش فرموده، و ترک ژرف نگرىِ آنان در آنچه كه خدا بر آنان واجب نساخته را راسخ بودن در علم نامیده است.<ref>نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی، ۱۳۷۹ش، خطبه۹۱، ص۱۵۷.</ref>{{یادا|وَ اعْلَمْ أَنَّ الرَّاسِخِينَ فِي الْعِلْمِ هُمُ الَّذِينَ أَغْنَاهُمْ عَنِ اقْتِحَامِ السُّدَدِ الْمَضْرُوبَةِ دُونَ الْغُيُوبِ الْإِقْرَارُ بِجُمْلَةِ مَا جَهِلُوا تَفْسِيرَهُ مِنَ الْغَيْبِ الْمَحْجُوبِ فَمَدَحَ اللَّهُ تَعَالَى اعْتِرَافَهُمْ بِالْعَجْزِ عَنْ تَنَاوُلِ مَا لَمْ يُحِيطُوا بِهِ عِلْماً وَ سَمَّى تَرْكَهُمُ التَّعَمُّقَ فِيمَا لَمْ يُكَلِّفْهُمُ الْبَحْثَ عَنْ كُنْهِهِ رُسُوخاً}} | ||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== | ||