سخاوت: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه نقل قول| عنوان = [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]]:| نقل‌قول = انسان‌ها چهار دسته‌اند: سخیّ، کریم، بخیل و لئیم؛ سخیّ آنست که هم خودش می‌خورد و هم می‌بخشد، کریم آنست که خودش نمی‌خورد ولی می‌بخشد، بخیل آنست که خودش می‌خورد ولی بخشش ندارد و لئیم آنست که نه خودش می‌خورد و نه می‌بخشد.| منبع = شعیری، جامع الاخبار، حیدریه، ص۱۱۳.| تراز = چپ| عرض = ۲۵۰px|رنگ حاشیه= #۶۶۷۷۸۸|حاشیه= ۵px|اندازه خط = ۱۵px|رنگ پس‌زمینه =#F4FFF4| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = وسط}}

در حدیثی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] دربارهٔ حدّ سخاوت سؤال شد؟ امام حدّ آن را پرداخت واجبات مالی معرفی نمود،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۳۹.</ref> که مراد از آن را همان سخاوت واجب دانسته‌اند.<ref>مجلسی، روضة المتقین، ۱۴۰۶ق، ج۱۳، ص۲۱۶.</ref> برخی نیز در تبیین حد سخاوت به این آیه از قرآن اشاره نموده‌اند: [در انفاق] دستت را بخیلانه بسته مدار [و از طرفی دیگر] بسیار هم گشاده‌دستی نکن [که چیزی برای معاش خودت باقی نماند] تا مورد سرزنش قرار گیری و درمانده گردی.<ref>سورهٔ اسراء، آیه ۲۹؛ محمدی ری‌شهری، حکم النبی الأعظم(ص)، ۱۴۲۹ق، ج۴، ص۴۴۰.</ref> در روایتی آمده است: پیامبر(ص) هرچه داشت بخشید، حتّی پیراهنش را، پس در خانه‌اش بدون لباس بر روی حصیری نشست. [[بلال حبشی|بِلال]] نزد وی آمد و عرض کرد:ای رسول خدا! برای نماز بیایید، که این آیه نازل شد و از [[بهشت]] برای حضرت لباسی آوردند.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۵۲۶.</ref>