آیه سیف: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Ma.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Ma.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
آیه سیف یا قتال پنجمین آیه [[سوره توبه]] است. مطابق این آیه گفته شده که در [[سال ۹ هجری قمری|سال نهم هجری]] به مسلمانان فرمان داده شده که پس از مهلتی چهارماهه برخوردی سخت با [[شرک|مشرکان]] از کشتن، اسارت و محاصره‌کردن داشته باشند.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۲.</ref> | آیه سیف یا قتال پنجمین آیه [[سوره توبه]] است. مطابق این آیه گفته شده که در [[سال ۹ هجری قمری|سال نهم هجری]] به مسلمانان فرمان داده شده که پس از مهلتی چهارماهه برخوردی سخت با [[شرک|مشرکان]] از کشتن، اسارت و محاصره‌کردن داشته باشند.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۲.</ref> | ||
بنا بر این آیه اگر مشرکان پیش از سپری شدن مدت تعیین‌شده، اسلام بیاورند و [[شعائر اسلامی]] را که مهم‌ترین آنها نماز و زکات است را برپا دارند، در امان خواهند بود و بدون تفاوت، از تمام آنچه مسلمانان برخوردارند، برخوردار خواهند شد.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۱۲.</ref> بیان اقامه نماز و دادن زکات در آیه را نشانه‌ای برای توبه و ایمان دانسته‌اند.<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۷۱.</ref> مکارم | بنا بر این آیه اگر مشرکان پیش از سپری شدن مدت تعیین‌شده، اسلام بیاورند و [[شعائر اسلامی]] را که مهم‌ترین آنها نماز و زکات است را برپا دارند، در امان خواهند بود و بدون تفاوت، از تمام آنچه مسلمانان برخوردارند، برخوردار خواهند شد.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۱۲.</ref> بیان اقامه نماز و دادن زکات در آیه را نشانه‌ای برای توبه و ایمان دانسته‌اند.<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۷۱.</ref> [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]]، مفسر قرآن دربارهٔ این آیه گفته که ظاهر آیه این است که چهار موضوع «بستن راه‌ها، محاصره کردن، اسیرساختن و کشتن» به صورت یک امر تخییری نیست، بلکه با در نظر گرفتن شرایط زمان، مکان و اشخاص مورد نظر، باید هر یک از این امور که مناسب است، عملی گردد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۹۲.</ref> | ||
مفسران دربارهٔ اینکه چهار ماه مهلت داده شده، شامل چه ماه‌هایی می‌شود، نظرات مختلفی دارند. برخی این ماه‌ها را [[ماه‌های حرام]] دانستند.<ref>هاشمی رفسنجانی، راهنما، ۱۳۸۶ش، ج۷، ص۱۶؛ نجفی جواهری، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۱، ص۳۳.</ref> در مقابل بیشتر مفسران، چهار ماه مهلت را ماه‌های دیگری دانسته‌اند که از نهم ذی‌الحجه سال نهم هجری تا [[۱۰ ربیع‌الثانی|دهم ربیع الثانی]] سال دهم هجری را شامل می‌شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۲؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۱.</ref> | مفسران دربارهٔ اینکه چهار ماه مهلت داده شده، شامل چه ماه‌هایی می‌شود، نظرات مختلفی دارند. برخی این ماه‌ها را [[ماه‌های حرام]] دانستند.<ref>هاشمی رفسنجانی، راهنما، ۱۳۸۶ش، ج۷، ص۱۶؛ نجفی جواهری، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۱، ص۳۳.</ref> در مقابل بیشتر مفسران، چهار ماه مهلت را ماه‌های دیگری دانسته‌اند که از نهم ذی‌الحجه سال نهم هجری تا [[۱۰ ربیع‌الثانی|دهم ربیع الثانی]] سال دهم هجری را شامل می‌شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۲؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۱.</ref> | ||