آیه سیف: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Ma.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Ma.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
برخی آیه سیف را [[ناسخ و منسوخ|ناسخ]] برخی از آیات با موضوع صلح، [[جزیه]] و فدیه دانسته‌اند؛ اما در مقابل، عده‌ای معتقدند این آیه، ناسخ هیچ آیه‌ای نیست؛ بلکه توسط آیه بعدی که [[خدا|خداوند]] به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] دستور می‌دهد که «اگر یکی از [[شرک|مشرکان]] از تو پناه خواست تا کلام خدا را بشنود، به او اجازه بده و سپس او را به محل امن برسان»، تخصیص زده شده است. | برخی آیه سیف را [[ناسخ و منسوخ|ناسخ]] برخی از آیات با موضوع صلح، [[جزیه]] و فدیه دانسته‌اند؛ اما در مقابل، عده‌ای معتقدند این آیه، ناسخ هیچ آیه‌ای نیست؛ بلکه توسط آیه بعدی که [[خدا|خداوند]] به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] دستور می‌دهد که «اگر یکی از [[شرک|مشرکان]] از تو پناه خواست تا کلام خدا را بشنود، به او اجازه بده و سپس او را به محل امن برسان»، تخصیص زده شده است. | ||
آیات [[آیه ۲۹ سوره توبه|۲۹ سوره توبه]] و [[آیه ۳۹ سوره حج|۳۹ سوره حج]] نیز به این آیه سیف و قتال نامیده شده‌اند. | |||
==شناخت آیه== | ==شناخت آیه== | ||
آیه سیف یا قتال پنجمین آیه [[سوره توبه]] است. مطابق این آیه گفته شده که در [[سال ۹ هجری قمری|سال نهم هجری]] به مسلمانان فرمان داده شده که پس از مهلتی چهارماهه برخوردی سخت با [[شرک|مشرکان]] از کشتن، اسارت و محاصره‌کردن داشته باشند.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۲.</ref> | آیه سیف یا قتال پنجمین آیه [[سوره توبه]] است. مطابق این آیه گفته شده که در [[سال ۹ هجری قمری|سال نهم هجری]] به مسلمانان فرمان داده شده که پس از مهلتی چهارماهه برخوردی سخت با [[شرک|مشرکان]] از کشتن، اسارت و محاصره‌کردن داشته باشند.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۲.</ref> | ||
بنا بر این آیه اگر مشرکان پیش از سپری شدن مدت تعیین‌شده، اسلام بیاورند و [[شعائر اسلامی]] را که مهم‌ترین آنها نماز و زکات است را برپا دارند، در امان خواهند بود و بدون تفاوت، از تمام آنچه مسلمانان برخوردارند، برخوردار خواهند شد.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۱۲.</ref> بیان اقامه نماز و دادن زکات در آیه را نشانه‌ای برای توبه و ایمان دانسته‌اند.<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۷۱.</ref> | بنا بر این آیه اگر مشرکان پیش از سپری شدن مدت تعیین‌شده، اسلام بیاورند و [[شعائر اسلامی]] را که مهم‌ترین آنها نماز و زکات است را برپا دارند، در امان خواهند بود و بدون تفاوت، از تمام آنچه مسلمانان برخوردارند، برخوردار خواهند شد.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۱۲.</ref> بیان اقامه نماز و دادن زکات در آیه را نشانه‌ای برای توبه و ایمان دانسته‌اند.<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۷۱.</ref> مکارم شیرازی، مفسر قرآن دربارهٔ این آیه گفته که ظاهر آیه این است که چهار موضوع «بستن راه‌ها، محاصره کردن، اسیرساختن و کشتن» به صورت یک امر تخییری نیست، بلکه با در نظر گرفتن شرایط زمان، مکان و اشخاص مورد نظر، باید هر یک از این امور که مناسب است، عملی گردد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۹۲.</ref> | ||
مکارم شیرازی، مفسر قرآن دربارهٔ این آیه گفته که ظاهر آیه این است که چهار موضوع «بستن راه‌ها، محاصره کردن، اسیرساختن و کشتن» به صورت یک امر تخییری نیست، بلکه با در نظر گرفتن شرایط زمان، مکان و اشخاص مورد نظر، باید هر یک از این امور که مناسب است، عملی گردد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۹۲.</ref> | |||
مفسران دربارهٔ اینکه چهار ماه مهلت داده شده، شامل چه ماه‌هایی می‌شود، نظرات مختلفی دارند. برخی این ماه‌ها را [[ماه‌های حرام]] دانستند.<ref>هاشمی رفسنجانی، راهنما، ۱۳۸۶ش، ج۷، ص۱۶؛ نجفی جواهری، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۱، ص۳۳.</ref> در مقابل بیشتر مفسران، چهار ماه مهلت را ماه‌های دیگری دانسته‌اند که از نهم ذی‌الحجه سال نهم هجری تا [[۱۰ ربیع‌الثانی|دهم ربیع الثانی]] سال دهم هجری را شامل می‌شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۲؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۱.</ref> | مفسران دربارهٔ اینکه چهار ماه مهلت داده شده، شامل چه ماه‌هایی می‌شود، نظرات مختلفی دارند. برخی این ماه‌ها را [[ماه‌های حرام]] دانستند.<ref>هاشمی رفسنجانی، راهنما، ۱۳۸۶ش، ج۷، ص۱۶؛ نجفی جواهری، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۱، ص۳۳.</ref> در مقابل بیشتر مفسران، چهار ماه مهلت را ماه‌های دیگری دانسته‌اند که از نهم ذی‌الحجه سال نهم هجری تا [[۱۰ ربیع‌الثانی|دهم ربیع الثانی]] سال دهم هجری را شامل می‌شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۲؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۱.</ref> | ||