قاسم بن حسن(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

|إن تُنكِروني فَأَنَا ابنُ الحَسَن‏|سِبطُ النَّبِيِّ المُصطَفى وَالمُؤتَمَن‏‏

|هذا حُسَينٌ كَالأَسيرِ المُرتَهَن‏|بَينَ اناسٍ لا سُقوا صَوبَ المُزَن‏‏<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۱۳ق، ج۴۵، ص۳۴.</ref>

قاسم به خودش گفت سال ها است كه بر تو گذشته و چنين اندوه و غمی به تو هجوم نكرده، حالا بايد بازو بند را باز كنی و ورقۀ در آن را بخوانی. وقتی باز كرد دید نوشته: فرزندم به تو سفارش مي كنم هرگاه عمویت را در كربلا در محاصرۀ دشمن دیدی، هرگز جنگ با دشمنان خدا و پیامبر خدا را رها مكن و از جانبازی در ركاب عمو امتناع نورز، اگر عمو اجازۀ رفتن نداد به او اصرار كن تا اجازه بگیری. قاسم برخاست و نوشته را به عمویش حضرت حسين داد. امام وقتی خط برادر را دید، دست به گردن قاسم انداخت، او را در آغوش گرفت و به او اجازه رفتن میدان داد. <ref>احمدی میانجی، مکاتیب الائمه، ج۳، مؤسسة دار الحديث العلميّة الثقافيّة، صص۷۹-۸۰</ref>