Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۰۷۳
ویرایش
قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها
←نام‌های قیامت
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
==نام‌های قیامت== | ==نام‌های قیامت== | ||
{{اصلی|فهرست اسامی قیامت در قرآن}} | {{اصلی|فهرست اسامی قیامت در قرآن}} | ||
قیامت را نام روز یا مکانی دانسته‌اند که مردگان پس از زنده شدن در آن روز یا مکان برای حساب و کتاب می‌ایستند.<ref>فیاض لاهیجی، گوهر مراد، ۱۳۸۳ش، ص۶۵۴.</ref> | |||
به گفته [[عبدالله جوادی آملی|آیت‌الله جوادی آملی]]، در [[قرآن]]، بیش از صد نام و وصف درباره قیامت آمده که هر کدام سر یا اسراری دارند. برخی از آنها عبارت‌اند از: یوم البعث (رستاخیز)، واقعه، الساعة، یوم القیامة، میعاد، الیوم الآخِر (آخرت)، یوم الدین، یوم الحساب، یوم الدین، یوم الجمع، [[یوم الفصل]] (روز جدایی)، یوم الحق، یوم الخروج، یوم الموعود (روز نوید و مژده)، یوم الخلود (جاودانگی)، یوم الحسرة، [[یوم التغابن]] (روز آشکار شدن زیان‌ها)، یوم الوعید، الحاقه (تحقق‌یابنده)، مرصاد (کمین‌گاه)، دار القرار (سرای پایدار).<ref>نگا کنید به: جوادی آملی، معاد در قرآن ۱، ۱۳۹۵ش، ص۳۰۹-۳۹۶.</ref> | به گفته [[عبدالله جوادی آملی|آیت‌الله جوادی آملی]]، در [[قرآن]]، بیش از صد نام و وصف درباره قیامت آمده که هر کدام سر یا اسراری دارند. برخی از آنها عبارت‌اند از: یوم البعث (رستاخیز)، واقعه، الساعة، یوم القیامة، میعاد، الیوم الآخِر (آخرت)، یوم الدین، یوم الحساب، یوم الدین، یوم الجمع، [[یوم الفصل]] (روز جدایی)، یوم الحق، یوم الخروج، یوم الموعود (روز نوید و مژده)، یوم الخلود (جاودانگی)، یوم الحسرة، [[یوم التغابن]] (روز آشکار شدن زیان‌ها)، یوم الوعید، الحاقه (تحقق‌یابنده)، مرصاد (کمین‌گاه)، دار القرار (سرای پایدار).<ref>نگا کنید به: جوادی آملی، معاد در قرآن ۱، ۱۳۹۵ش، ص۳۰۹-۳۹۶.</ref> | ||
به قیامت، «قیامت کبری» نیز گفته می‌شود، در برابر [[قیامت صغری]] یا همان [[برزخ]] که بلافاصله پس از [[مرگ]] انسان آغاز می‌گردد و تا زمان قیامت کبری ادامه دارد.<ref>سجادی، فرهنگ معارف اسلامی، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۹۷۴؛ فیض کاشانی، علم الیقین، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۱۰۳۳.</ref> | به قیامت، «قیامت کبری» نیز گفته می‌شود، در برابر [[قیامت صغری]] یا همان [[برزخ]] که بلافاصله پس از [[مرگ]] انسان آغاز می‌گردد و تا زمان قیامت کبری ادامه دارد.<ref>سجادی، فرهنگ معارف اسلامی، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۹۷۴؛ فیض کاشانی، علم الیقین، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۱۰۳۳.</ref> | ||