پرش به محتوا

سخاوت: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{اخلاق-عمودی}} '''سَخاوَت'''، '''جود''' و '''کَرَم''' در مقابل بُخل، به معنی بخشندگی است. سخاوت را از مشهورترین صفات پیامبران دانسته‌اند، که ارزش انسانی دارد. در منابع حدیثی، سخاوت ستون ایمان و نتیجه عقل، زیرکی و قناعت شمرده شده و شجاعت...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
==ارزش و جایگاه سخاوت==
==ارزش و جایگاه سخاوت==
سخاوت را از مشهورترین صفات [[پیامبران]] و معروف‌ترین اخلاق اولیای الهی دانسته‌اند.<ref>نراقی، معراج السعاده، ۱۳۷۸ق، ص۴۰۷.</ref> این صفت نه تنها به لحاظ اسلامی بلکه ارزش انسانی دارد و زیبایی آن را در نزد عقل بدیهی شمرده‌اند.<ref>مشکینی، «اخلاق در اسلام: سخاوت»، ص۱۱.</ref>
سخاوت را از مشهورترین صفات [[پیامبران]] و معروف‌ترین اخلاق اولیای الهی دانسته‌اند.<ref>نراقی، معراج السعاده، ۱۳۷۸ق، ص۴۰۷.</ref> این صفت نه تنها به لحاظ اسلامی بلکه ارزش انسانی دارد و زیبایی آن را در نزد عقل بدیهی شمرده‌اند.<ref>مشکینی، «اخلاق در اسلام: سخاوت»، ص۱۱.</ref>
به گفتهٔ برخی پژوهش‌گران، در [[قرآن]] واژهٔ سخاوت نیامده، ولی با تعبیرهایی دربارهٔ ترک [[بخل|بُخل]] و ستایش انفاق به این معنا اشاره شده است.<ref>عبدوس، ‏بیست و پنج اصل از اصول اخلاقی امامان(ع)، سال ۱۳۷۷ش‏، ص۵۵.</ref>  
به گفتهٔ برخی پژوهش‌گران، در [[قرآن]] واژهٔ سخاوت نیامده، ولی با تعبیرهایی دربارهٔ ترک [[بخل|بُخل]] و ستایش انفاق به این معنا اشاره شده است.<ref>عبدوس، ‏بیست و پنج اصل از اصول اخلاقی امامان(ع)، ۱۳۷۷ش‏، ص۵۵.</ref>  


در منابع حدیثی [[حدیث|روایات]] متعددی از [[چهارده معصوم|معصومان(ع)]] درباره فضیلت و ارزش سخاوت به چشم می‌خورد.<ref>ورام، مجموعة ورام، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۷۰.</ref> در حدیثی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] سخاوت درختی از درختان [[بهشت]] دانسته شده که شاخه‌های آن در دنیا آویزان است و فرد سخاوتمند با چنگ زدن به این شاخه‌ها خود را به بهشت می‌رساند.<ref>شیخ طوسی‏، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۴۷۵.</ref>
در منابع حدیثی [[حدیث|روایات]] متعددی از [[چهارده معصوم|معصومان(ع)]] درباره فضیلت و ارزش سخاوت به چشم می‌خورد.<ref>ورام، مجموعة ورام، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۷۰.</ref> در حدیثی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] سخاوت درختی از درختان [[بهشت]] دانسته شده که شاخه‌های آن در دنیا آویزان است و فرد سخاوتمند با چنگ زدن به این شاخه‌ها خود را به بهشت می‌رساند.<ref>شیخ طوسی‏، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۴۷۵.</ref>
confirmed، protected، templateeditor
۳٬۵۶۱

ویرایش