سید محمدسعید حبوبی: تفاوت میان نسخه‌ها

حبوبى پس از اشغال [[لیبى]] از سوى ایتالیا در 1329ق، به‌همراه آخوند خراسانى و جمعى دیگر از فقها، با صدور فتوا، مسلمانان را به دفاع از اسلام و جنگ با دشمنان فراخواند.<ref>جهادیه، ص 45 ـ 46؛ رسایل و فتاواى جهادى، ص 238 ـ 239.</ref>

وى همچنین نقش مهمى در قیام جهادى مردم [[عراق]] در برابر نیروهاى اشغالگر انگلستان در 1332/1914ق داشت و در اجتماع بزرگ مردم [[نجف]] در [[مسجد جامع هندى]]، آنان را به جهاد دعوت نمود و بر [[وجوب]] دفع كفار از سرزمینهاى اسلامى تأكید كرد.<ref>وردى، ج 4، ص 127ـ128؛ رهیمى، ص 165، 173؛ جبورى، ص 9.</ref>

حبوبى، علاوه بر صدور فتوایی به همراه [[سید مصطفى كاشانى]] مبنى بر وجوب حفظ تمامیت ارضى عراق،<ref>جهادیه، ص 66؛ رسایل و فتاواى جهادى، ص 285.</ref> اولین كسى بود كه با پذیرش رهبرى مجاهدان، آنان را به جبهه گسیل داشت<ref>رهیمى، ص 165؛ جبورى، ص 14.</ref> و سپس همراه با چند تن از علما در [[ذیحجه]] 1332ق به سوى [[ناصریه]] حركت كرد و براى تشویق عشایر به جهاد، تا [[محرّم]] 1333ق در میان آنان ماند.<ref>وردى، ج 4، ص 129ـ130.</ref>

وی در [[ربیع الثانی|ربیع‌الآخر]] 1333ق، همراه با هزاران تن از عشایرى كه در ناصریه به او پیوسته بودند، به طرف جبهه شعیبه (ناحیه‌اى در حدود پانزده كیلومترى جنوب‌شرقى بصره) حركت كرد.<ref>وردى، ج 4، ص130؛ جبورى، ص 14ـ 16.</ref> وى كمكهاى مالى حكومت عثمانى را نپذیرفت و عواید حاصل از رهن املاكش را صرف جهاد نمود.<ref>وردى، ج 4، ص 134؛ خاقانى، ج 9، ص150؛ جبورى، ص 52.</ref>

در نبرد شدیدى كه در شعیبه میان مجاهدان عراقى و ارتش [[عثمانى]] از یك‌سو و نیروهاى انگلیسى از سوى دیگر روى داد، بسیارى از مجاهدان شهید شدند و سپاه آنان به ناصریه عقب‌نشینى كرد.<ref>رهیمى، ص 170 ـ 171؛ جبورى، ص 202 ـ 203.</ref> به همین مناسبت مجسمه وی در میدان اصلی شهر ناصریه نصب شده است.