کامل بهائی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

'''کامل بهایی''' کتابی به زبان فارسی نوشته [[حسن بن علی طبری (کتاب)|حسن بن علی طبری]]، مشهور به عمادالدین طبری عالم قرن هفتم، در موضوع [[امامت]] و [[تشیع]]. از آنجا که طبری این اثر را به [[بهاءالدین محمد جوینی]] والی [[اصفهان]] در زمان [[هولاکوخان]] مغول اهدا نموده، به کامل بهایی شهرت یافته است. مؤلف در این کتاب به موضوعاتی مانند [[سقیفه]]، مطاعن دشمنان [[اهل بیت]] و مقتل [[حسین بن علی(ع)]] پرداخته است.

{{اصلی|حسن بن علی طبری}}

عماد الدین، حسن بن علی بن محمد بن حسن طبری یا طبرسی مازندرانی، از عالمان شیعه قرن هفتم، و از جمله فقها و متکلمین شناخته شده این قرن است.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۲۱۲.</ref> در کتاب‌های فقهی، از او با عنوان عماد طبری و عمادالدین طبری یاد شده است.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۲۱۲.</ref> در میان شیعیان امامی قرن ششم و هفتم، دو نفر با نام عمادالدین طبری شهرت دارند و هر کدام آثاری از خود بر جای گذاشته‌اند. یکی حسن بن علی طبری مؤلف [[تحفة الابرار]]، کامل بهایی و [[مناقب الطاهرین]] است که تا سال ۶۹۸ق در قید حیات بوده، <ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۲۱۳.</ref>و دیگری [[محمد بن علی طبری]] مؤلف [[بشارة المصطفی]] است که تا سال ۵۵۳ق زنده بوده است، و نباید با مولف کامل بهائی اشتباه شود.<ref>طبری، کامل بهایی، ۱۳۸۳ش، مقدمه کتاب.</ref> عمادالدین طبری معاصر [[خواجه نصیرالدین طوسی]] بوده است و در سال ۶۷۲ق به دعوت بهاء‌الدین محمد جوینی، والی [[اصفهان]]، به این شهر سفر کرده و مدت هفت ماه در اصفهان اقامت داشته است.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۲۱۳.</ref> بنا به تصریح خود مؤلف در ابتدای کتاب، کامل بهائی را در سال ۶۷۵ق نوشته و به بهاء‌الدین محمد جوینی تقدیم کرده است.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۲۱۳.</ref>

کتاب کامل بهایی در شرایطی تألیف شده که با تسلط [[ایلخانان]] و گرایش برخی از آنان به [[تشیع]] یا دست‌کم تسامح مذهبی آنان، فرصتی برای شیعه پیدا شد تا به طرح برخی مطالب و تألیف کتاب‌هایی مانند آثار عمادالدین طبری بپردازند. این آثار با تعابیر خاصی از خلفا و دشمنان [[اهل بیت(ع)]] یاد می‌کنند.<ref>طبری، کامل بهایی، ۱۳۸۳ش، ص۶. </ref>

کامل بهایی که تالیف آن‌ در سال ۶۷۵ق به پایان رسیده<ref>تهرانی، الذریعة، ج۵، ص۲۵۰.</ref> دو جلد در یک مجلد تنظیم شده است.

کتاب، مشتمل بر ۲۸ باب است و هر باب دارای چندین فصل. عنوان ابواب کتاب عبارتند از:

[[پرونده:ترجمه کامل بهایی.jpg|150px|بندانگشتی|ترجمه کامل بهایی به عربی]]

از آنجا که کامل بهایی جنبه کلامی و ردیه‌نویسی دارد، مؤلف مطالب زیادی از خود بیان کرده و مطالب منقول از دیگران را هم چندان مستند نکرده است. کتاب کامل بهایی به عنوان اثری شناخته می‌شود که برخی مطالب را برای اولین بار مطرح کرده است، مانند: داستان [[رقیه دختر امام حسین]](ع) یا فرار [[فیروز نهاوندی|ابو لؤلؤ]] به [[قم]] و [[کاشان]] و داستان ارتباط او با حضرت [[علی(ع)]].<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1873 کامل بهائی]، کتابخانه دیجیتال نور.</ref>

این اثر توسط محمد شجاع‌فاخر به عربی ترجمه شده است. این کتاب طی سالیان متمادی، چاپ‌های متعددی شده است.{{مدرک}}

{{پانوشت}}

{{منابع}}

* امین، سید محسن، اعیان الشیعه، بیروت، دار التعارف للمطبوعات، ۱۴۰۳ق.