۱۷٬۱۹۲
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
[[پرونده:محراب مسجد کوفه.jpg|thumb|130px|حک عبارت فزت و رب الکعبه بر محراب مسجد کوفه]] | [[پرونده:محراب مسجد کوفه.jpg|thumb|130px|حک عبارت فزت و رب الکعبه بر محراب مسجد کوفه]] | ||
بنا به گزارش ابنقتیبه دینوری تاریخنگار قرن سوم هجری قمری، [[ابنملجم مرادی|ابنملجم]] به طرف على(ع) رفت و گفت: حُکم از آن خداست نه از آن تو، سپس با شمشیر ضربهاى بر پیشانى على(ع) زد. على(ع) گفت: «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَة؛ به خداى کعبه رستگار شدم».<ref>ابنقتیبه، الإمامة و السیاسة، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۸۰.</ref> [[مرتضی مطهری]] (ترور: ۱۳۵۸ش)، این عبارت را شاهدی بر این نکته ذکر میکند که از منظر اخلاق فردی، در منطق اسلام [[شهادت |شهادت]] برای شهید موفقیت است نه شکست<ref> مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۷۶ش، ج۱۷، ص۵۶۶-۵۶۷.</ref> ازاینرو شهادت، جشن و شادمانی دارد.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ج۲۴، ص۴۷۱.</ref> در [[پیام امام امیرالمؤمنین (کتاب)|شرح نهجالبلاغه آیتالله مکارم]] نیز این عبارت شاهدی برای این مسئله ذکر شده که روح علی(ع) با جهان مادی پیوند نداشته است بلکه پیوندش با عالم بالا، فرشتگان و خدا بوده است ازاینرو ضربه ابنملجم را مقدمه لقای پروردگار میدانسته است.<ref>مکارم شیرازی، پیام امیرالمؤمنین، ۱۳۸۶ش، ج۵، ص۷۱۷.</ref> | بنا به گزارش ابنقتیبه دینوری تاریخنگار قرن سوم هجری قمری، [[ابنملجم مرادی|ابنملجم]] به طرف على(ع) رفت و گفت: حُکم از آن خداست نه از آن تو، سپس با شمشیر ضربهاى بر پیشانى على(ع) زد. على(ع) گفت: «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَة؛ به خداى کعبه رستگار شدم».<ref>ابنقتیبه، الإمامة و السیاسة، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۸۰.</ref> [[مرتضی مطهری]] (ترور: ۱۳۵۸ش)، این عبارت را شاهدی بر این نکته ذکر میکند که از منظر اخلاق فردی، در منطق اسلام [[شهادت |شهادت]] برای شهید موفقیت است نه شکست<ref> مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۷۶ش، ج۱۷، ص۵۶۶-۵۶۷.</ref> ازاینرو شهادت، جشن و شادمانی دارد.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ج۲۴، ص۴۷۱.</ref> در [[پیام امام امیرالمؤمنین (کتاب)|شرح نهجالبلاغه آیتالله مکارم]] نیز این عبارت شاهدی برای این مسئله ذکر شده که روح علی(ع) با جهان مادی پیوند نداشته است بلکه پیوندش با عالم بالا، فرشتگان و خدا بوده است ازاینرو امام، ضربه ابنملجم را مقدمه لقای پروردگار میدانسته است.<ref>مکارم شیرازی، پیام امیرالمؤمنین، ۱۳۸۶ش، ج۵، ص۷۱۷.</ref> | ||
عالمانی از شیعه مانند [[سید رضی]]،<ref>سید رضی، خصائص الأئمة، ۱۴۰۶ق، ص۶۳.</ref> [[ابنشهرآشوب]]<ref>ابنشهرآشوب، مناقب آل ابیطالب، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۱۱۹.</ref> و از اهلسنت مانند ابناثیر<ref>ابناثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۶۱۸.</ref> و بلاذُری<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۴۸۸.</ref> این سخن را نقل کردهاند. البته تعدادی از منابع متأخر بهجای عبارت مذکور با تغییری کوچک تعبیر «فزت برب الکعبة» را نقل کردهاند.<ref> برای نمونه نگاه کنید به: مازندرانی، شرح الکافی، ۱۳۸۲ش، ج۱۱، ص۲۲۵.</ref> | عالمانی از شیعه مانند [[سید رضی]]،<ref>سید رضی، خصائص الأئمة، ۱۴۰۶ق، ص۶۳.</ref> [[ابنشهرآشوب]]<ref>ابنشهرآشوب، مناقب آل ابیطالب، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۱۱۹.</ref> و از اهلسنت مانند ابناثیر<ref>ابناثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۶۱۸.</ref> و بلاذُری<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۴۸۸.</ref> این سخن را نقل کردهاند. البته تعدادی از منابع متأخر بهجای عبارت مذکور با تغییری کوچک تعبیر «فزت برب الکعبة» را نقل کردهاند.<ref> برای نمونه نگاه کنید به: مازندرانی، شرح الکافی، ۱۳۸۲ش، ج۱۱، ص۲۲۵.</ref> |
ویرایش