حسنعلی نخودکی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

| محل زندگی        = [[اصفهان]]،[[شهرضا]]، [[نجف]]، [[مشهد]]،

| شاگردان          = [[محمدحسین خراسانی]]، [[محمود حلبی]]، [[محمد احمدآبادی]]، [[سید علی رضوی]]، و در عرفان {{سخ}}  [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی]] و [[غلامرضا عرفانیان یزدی]] در [[حدیث]]

'''حسنعلی مقدادی اصفهانی''' (۱۲۷۹-۱۳۶۱ق)، مشهور به نخودکی اصفهانی، عالم و [[عرفان|عارف]] [[امامیه|امامی]]، مشهور به داشتن کرامت و [[استجابت دعا]].

او در کنار [[فلسفه]]، [[فقه]]، [[اصول فقه|اصول]]، [[تفسیر قرآن|تفسیر]] و ریاضی، بر [[علوم غریبه]] هم تسلط داشت. وی [[صوفیه|صوفی‌مسلک]] بود و اعتقاد داشت صورت کامل [[تصوف]] در [[اسلام]] به ظهور رسیده است.

پدر او، علی اکبر مقدادی، فردی عامی و از کاسبان [[اصفهان]] و متصف به [[زهد]] و پارسایی بود.<ref>امامی خویی، مرآةالشرق، ج‌۲، ص‌‌۹۶۵؛ مقدادی اصفهانی، نشان از بی‌نشان‌ها، ج‌۱، ص۱۴؛ قس رازی، گنجینۀ دانشمندان، ج‌۷، ص‌‌۱۱۱؛ مرعشی، المسلسلات فی الاجازات، ج‌۲، ص‌‌۳۰۷؛ امینی، معجم رجال الفکر و الادب فی النجف خلال الف عام، ج‌۳، ص‌‌۱۲۲۸، که از پدر نخودکی با عنوان آخوند و ملا یاد کرده‌اند</ref> وی همچنین [[مرید]] [[محمدصادق تخت پولادی|محمدصادق تخت‌پولادی]]، از مشایخ [[سلسله چشتیه]]، و مشهور به [[استجابت دعا]] و [[کرامت]] بود.<ref>مقدادی اصفهانی، نشان از بی‌نشان‌ها، ج۱، ص۱۴؛ همایی، ص‌‌۱۲۱؛ مدرسی چهاردهی، سلسله های صوفیۀ ایران، ص‌‌۱۸۲؛</ref><br>

نخودکی گفته بود در زمان حیات خود، هنگامی که در یکی از حجره های صحن عتیق رضوی مشغول عبادت بود، کرامت و لطف ویژه [[امام رضا(ع)]] به زائران خود را شهود کرده و [[وصیت]] کرد در همان مکانی که امام را شهود کرده بود زیر پای زائران [[دفن]] شود.<ref>[http://www.farhangnews.ir/content/39503 فرهنگ نیوز]</ref>{{یاد|برخی برای وی کرامت دیگری نقل کرده‌اند که [[وصیت]] کرده بود قبرش ده متر پایین‌تر از صحن باشد و سال‌ها بعد که در صحن گودبرداری انجام شد به قبر ایشان آسیبی نرسید و راز وصیت ایشان روشن گشت. در منابع معتبر، منبعی برای این ادعا نقل نشده است.([http://www.shia-news.com/fa/news/12724 شیعه نیوز])}}

پدر حسن‌علی، وی را نیز نزد مرشدش برد و از او خواست تا تربیت و مراقبت از وی را برعهده بگیرد. حسنعلی از هفت سالگی تا یازده سالگی زیر نظر [[محمدصادق تخت ‎پولادی|محمدصادق تخت‌پولادی]] به [[ریاضت شرعی]] مشغول شد.<ref> مقدادی اصفهانی، نشان از بی‌نشان‌ها، ج‌۱، ص۱۵ ـ ۱۶</ref> در ۱۲۹۰ق محمدصادق تخت‌‎پولادی درگذشت و حسنعلی ۳ سال دیگر نیز به [[ریاضت]] پرداخت، چنان‎که شب‌ها تا صبح بیدار می‌ماند و هر روز، [[روزه]] می‌گرفت. پس از آن برای بهره بردن از محضر [[سید جعفر حسینی قزوینی]] {{یاد|گویا از مجذوبان سالک بود،}} به [[شهرضا]] رفت.<ref>مقدادی اصفهانی، نشان از بی‌نشان‌ها، ج۱، ص۱۵ـ۱۶، ۱۸؛ رازی، گنجینۀ دانشمندان، ج‌۷، ص‌‌۱۱۲؛ قس مهدوی،تذکرةالقبور، ص‌‌۱۸۴، که حسینی قزوینی را از مریدان [[محمدجواد سرجوئی بیدآبادی]] دانسته است؛ نیز قس بلاغی، کتاب مقالات الحنفاء فی مقامات شمس العرفاء، ص‌‌۲۱۷، که او را از مریدان عارفی به نام رستم از [[نعمت اللهیه]] خوانده است.</ref>

او در نجف به دیدار عالم و زاهد مشهور، [[سید مرتضی کشمیری]]، رفت و مدت‎ها با او ارتباط داشت و در [[تهذیب نفس]]، از راهنمایی‌های وی بهره برد.<ref>مقدادی اصفهانی، نشان از بی‌نشان‌ها، ج‌۱، ص‌‌۱۷</ref>

نخودکی از ۱۳۱۱ تا ۱۳۱۴ق در [[مشهد]] اقامت گزید و به ریاضت‌های شرعی پرداخت و از درس استادانی همچون [[محمدعلی خراسانی]] (مشهور به حاجی فاضل)، [[سیدعلی حائری یزدی]]، [[آقا حسین قمی|حاج‌ آقا حسین قمی]] و [[عبدالرحمن مدرس]] استفاده کرد.<ref>مقدادی اصفهانی، نشان از بی‌نشان‌ها، ص‌‌۱۷ـ ۱۸، ۲۱</ref> وی در ۱۳۱۹ به [[شیراز]] سفر کرد و در آنجا به فراگرفتن طب و آموختن کتاب [[قانون (کتاب) |قانون]] نزد [[میرزا جعفر طبیب]] پرداخت.<ref>مقدادی اصفهانی، نشان از بی‌نشان‌ها، ص‌‌۲۲ </ref>

پاره‌ای از اوقاتِ او نیز صرف پاسخگویی به سؤالات طالبان [[سیر و سلوک]] و دادن دعا و دوا به گرفتاران و بیمارانی می‌شد که از شهرهای دور و نزدیک به او مراجعه می‌کردند.<ref>عبدالرحمن مدرس، تاریخ علماء خراسان، ص‌‌۲۵۲ ـ ۲۵۳</ref>