Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۴۷۰
ویرایش
استعاذه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←واژه شناسی
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (←واژه شناسی) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
'''اِسْتِعاذه''' پناه بردن به [[خدا]] از هر نوع شر، بدی و [[وسوسه‌های شیطان]] است. خواندن آن با الفاظ خاص و ترکیب ویژه، پیش از [[قرائت قرآن]] و نیز پیش از [[سوره حمد]] در [[نماز]]، [[مستحب]] است. سوره‌های [[سوره ناس|ناس]]، [[سوره فلق|فلق]] و [[سوره توحید|توحید]] به نام سه سوره معوّذه معروفند. استعاذه دو گونه باطل و صحیح دارد. استعاذه باطل، پناه بردن به [[جن]] و شیاطین و موجودات آسمانی و کمک خواستن از آنهاست و استعاذه حقیقی، کمک خواستن از خداوند است. موارد زیادی از [[تعویذ]] و پناه بردن به خدا از سوی پیامبران و اولیای الهی در متون دینی یاد شده است. در احادیث، استعاذه جهت در امان ماندن از وسوسه‌های شیطان، دشمنی بدکاران، آسیب حیوانات گزنده و موذی و فقر و دست‌تنگی سفارش شده است. | '''اِسْتِعاذه''' پناه بردن به [[خدا]] از هر نوع شر، بدی و [[وسوسه‌های شیطان]] است. خواندن آن با الفاظ خاص و ترکیب ویژه، پیش از [[قرائت قرآن]] و نیز پیش از [[سوره حمد]] در [[نماز]]، [[مستحب]] است. سوره‌های [[سوره ناس|ناس]]، [[سوره فلق|فلق]] و [[سوره توحید|توحید]] به نام سه سوره معوّذه معروفند. استعاذه دو گونه باطل و صحیح دارد. استعاذه باطل، پناه بردن به [[جن]] و شیاطین و موجودات آسمانی و کمک خواستن از آنهاست و استعاذه حقیقی، کمک خواستن از خداوند است. موارد زیادی از [[تعویذ]] و پناه بردن به خدا از سوی پیامبران و اولیای الهی در متون دینی یاد شده است. در احادیث، استعاذه جهت در امان ماندن از وسوسه‌های شیطان، دشمنی بدکاران، آسیب حیوانات گزنده و موذی و فقر و دست‌تنگی سفارش شده است. | ||
== | ==اهمیت استعاذه== | ||
استعاذه در فرهنگ اسلامی به ویژه در [[قرآن کریم]]، دعایی است که به وسیله آن، انسان برای دفع شرور، خود را در پناه خداوند متعال قرار می‌دهد. کلمه استعاذه از ریشه (ع و ذ) گرفته است. | استعاذه در فرهنگ اسلامی به ویژه در [[قرآن کریم]]، دعایی است که به وسیله آن، انسان برای دفع شرور، خود را در پناه خداوند متعال قرار می‌دهد. کلمه استعاذه از ریشه (ع و ذ) گرفته است. | ||
واژه «لَوذ» گونه دیگری از واژه «عوذ» است که در [[حدیث|احادیث]] به معنای پناه بردن به خداوند از شر چیزی آمده است، مانند «بک استغثت و لذت و لا الوذ بسواک»به تو پناه آوردم و از تو فریادرسی خواستم، به تو پناه آوردم و جز به تو پناه نمی‌آورم <ref> نگاه کنید: طوسی، مصباح، ص۵۹۷</ref> گاه مفهوم استعاذه با کلمات مترادفی مثل «التجاء »، «استجاره» و «استغاثه» به کار رفته، و حتی واژگان غیر مترادف، مانند «لبیک »، گویای توجه و استعاذه به خداوند تلقی شده است. <ref>مجلسی، ج۸۱، ص۳۸۰</ref> | در قرآن مجید، ۱۷ بار مشتقات «عوذ» به کار رفته است که بیشتر از همه، به صورت عُذْت، اَعوذُ، یعوذون، مَعاذ به کار رفته است و ۴ بار در صیغه امری «اِسْتَعِذْ» آمده است. در این آیات جز یک بار که در بیان زشتی و نکوهش پناه جستن آدمیان از جن سخن گفته است، در دیگر موارد، پروردگار به عنوان تنها پشت و پناه شناسانیده شده است. | ||
صیغه‌های گوناگونی همانند «اعوذُ» و «استعیذُ» نیز در [[حدیث|احادیث]] اسلامی استعمال شده است.<ref>ازهری، تهذیب اللغه، ج۳، ص۱۴۷؛ جوهری، الصحاح، ج۲، ص۵۶۶</ref> واژه «لَوذ» گونه دیگری از واژه «عوذ» است که در [[حدیث|احادیث]] به معنای پناه بردن به خداوند از شر چیزی آمده است، مانند «بک استغثت و لذت و لا الوذ بسواک»به تو پناه آوردم و از تو فریادرسی خواستم، به تو پناه آوردم و جز به تو پناه نمی‌آورم <ref> نگاه کنید: طوسی، مصباح، ص۵۹۷</ref> گاه مفهوم استعاذه با کلمات مترادفی مثل «التجاء »، «استجاره» و «استغاثه» به کار رفته، و حتی واژگان غیر مترادف، مانند «لبیک »، گویای توجه و استعاذه به خداوند تلقی شده است. <ref>مجلسی، ج۸۱، ص۳۸۰</ref> | |||
==اقسام استعاذه== | ==اقسام استعاذه== | ||