پرش به محتوا

برهان معجزه: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۲۰: خط ۲۰:


=== تقریر دوم ===
=== تقریر دوم ===
مردمان با هر عقیده‌ای، بنا بر ظرفیت وجودی خود، هنگامی که مقداری تحت فشار قرار می‌گیرند، برای رهایی از مهلکه، دست به دامان [[خدا|خالق]] خود شده و از او می‌خواهند تا آنها را از این برهه برهاند. این حالت که در ناامیدی از همه امیدها، بی‌اندیشه به آفریدگار پناه می‌برند، نشان از یقین به وجود خداوند است. <ref>نراقی، انیس الموحدین، ۱۴۰۳ق، ص۵۷-۵۸.</ref>نراقی این را دلیل برفطری بودن شناخت خداوند دانسته است. <ref>نراقی، انیس الموحدین، ۱۴۰۳ق، ص۵۷-۵۸.</ref>
مردمان با هر عقیده‌ای، بنا بر ظرفیت وجودی خود، هنگامی که مقداری تحت فشار قرار می‌گیرند، برای رهایی از مهلکه، دست به دامان [[خدا|خالق]] خود شده و از او می‌خواهند تا آنها را از این برهه برهاند. این حالت که در ناامیدی از همه امیدها، بی‌اندیشه به آفریدگار پناه می‌برند، نشان از یقین به وجود خداوند است. <ref>نراقی، انیس الموحدین، ۱۴۰۳ق، ص۵۷-۵۸.</ref>نراقی ضمن استشهاد به سخنی از ارسطو در کتاب اثولوجیا این تقریر را دلیل بر فطری بودن شناخت خداوند دانسته است. <ref>نراقی، انیس الموحدین، ۱۴۰۳ق، ص۵۷-۵۸.</ref>


این تقریر، دلیل هفتم [[محمدمهدی نراقی|ملا محمدمهدی نراقی]] در برهان‌های اثبات خداوند است که در آن با استفاده از معجزه و خرق عادت (کارهایی که در حالت عادی محقق نمی‌شود) به اثبات خداوند می‌پردازد.<ref>شمس‌آبادی، «برهان معجزه در مسیر اثبات وجود خدا»، ص۱۲۲.</ref> گفته شده این برهان بر [[نبوت عامه]] و [[نبوت خاصه|خاصه]] استدلال نکرده و برای پیشبرد برهان به تجربه‌های مردم تکیه نموده است.<ref>خسروپناه، «دلالت معجزات بر اثبات وجود خدا»، ص۸۴.</ref>
این تقریر، دلیل هفتم [[محمدمهدی نراقی|ملا محمدمهدی نراقی]] در برهان‌های اثبات خداوند است که در آن با استفاده از معجزه و خرق عادت (کارهایی که در حالت عادی محقق نمی‌شود) به اثبات خداوند می‌پردازد.<ref>شمس‌آبادی، «برهان معجزه در مسیر اثبات وجود خدا»، ص۱۲۲.</ref> گفته شده این برهان بر [[نبوت عامه]] و [[نبوت خاصه|خاصه]] استدلال نکرده و برای پیشبرد برهان به تجربه‌های مردم تکیه نموده است.<ref>خسروپناه، «دلالت معجزات بر اثبات وجود خدا»، ص۸۴.</ref>
۱۸٬۴۴۳

ویرایش