آیه ۵۹ سوره انعام: تفاوت میان نسخه‌ها

==جایگاه آیه در فرهنگ و علوم اسلامی==  

ابن‌سینا علم خدا به جزئیات جهان محسوس را از طریق علم او به نخستین مخلوقاتش همچون [[عقل اول]] که علت موجودات دیگر هستند تبیین کرده و آن‌ها را مصداق مفاتح الغیب معرفی می‌کند.<ref>ابن‌سينا، الشفاء(الإلهيات‌)، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۳۶۲.</ref> ابن رشد نیز پس از بیان اینکه آگاهی از اسباب و علل یک چیز، آگاهی از آن چیز را به همراه دارد، علم خدا را از طریق علم او به اسباب و علل اولیه و این اسباب و علل را همان مفاتح الغیب می‌داند.<ref>ابن رشد، الکشف عن مناهج الأدله فی عقائد المله، ۱۹۹۸م، ص۱۸۹.</ref><br>

در سخنان عرفای مسلمان نیز [[اعیان ثابته]]،<ref>قیصری، شرح فصوص الحکم، ۱۳۸۲ش، ج۲، ص۸۸۵.</ref> مطلق اسمای الهی یا اسمای الهی در تعین ثانی به عنوان مصادیقی برای مفاتح الغیب معرفی شده‌اند.