Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۲۷۶
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
طبق [[فتوا|فتوای]] فقیهان، لمس بدون وضوی بسملهِ مکتوب [[حرام]] است. همچنین هنگام صید و [[ذبح شرعی]] حیوانات [[واجب]] است بسم الله الرحمن الرحیم گفته شود. | طبق [[فتوا|فتوای]] فقیهان، لمس بدون وضوی بسملهِ مکتوب [[حرام]] است. همچنین هنگام صید و [[ذبح شرعی]] حیوانات [[واجب]] است بسم الله الرحمن الرحیم گفته شود. | ||
[[امامیه]] و برخی از عالمان [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] بر این باورند که بَسمله در هر سوره، آیهای مستقل به شمار میرود و جزو همان سوره است؛ اما برخی از اهلسنت میگویند تنها در سورهٔ حمد، آیهای مستقل است و جزو آن است. | [[امامیه]] و برخی از عالمان [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] بر این باورند که بَسمله در هر سوره، آیهای مستقل به شمار میرود و جزو همان سوره است؛ اما برخی از اهلسنت میگویند تنها در سورهٔ حمد، آیهای مستقل است و جزو آن است و برخی دیگر از آنان معتقدند در سورهٔ حمد نیز آیهای مستقل نیست؛ بلکه در آغاز همهٔ سورهها (بهجز [[سوره توبه|سورهٔ توبه]]) برای تبرک خوانده میشود. | ||
بهگزارش برخی مورخان، این آیه بههمراه سایر آیات [[سوره حمد]]، نخستین بار توسط [[سلمان فارسی]]، به فارسی ترجمه شد. بسم الله الرحمن الرحیم ترجمههای متفاوتی در فارسی دارد که | بهگزارش برخی مورخان، این آیه بههمراه سایر آیات [[سوره حمد]]، نخستین بار توسط [[سلمان فارسی]]، به فارسی ترجمه شد. بسم الله الرحمن الرحیم ترجمههای متفاوتی در فارسی دارد که «بهنام خداوند بخشندهٔ مهربان» از ترجمههای رایج آن است. | ||
==اهمیت بسمالله در فرهنگ اسلامی== | ==اهمیت بسمالله در فرهنگ اسلامی== |