عبدالله بن عمر: تفاوت میان نسخه‌ها

شخصیت ابن عمر، مانند پدرش در تفکر دینی و سیاسی اهل سنت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. او علاوه بر آنکه [[صحابه|صحابی]] پیامبر بوده، فرزند خلیفه دوم نیز به‌شمار می‌آمد.<ref>جعفریان، «تأثیر موضع‌گیری‌های شخصی در فقه سیاسی اهل سنت»، ص۵۴.</ref> صرفنظر از این دو نکته، اهل سنت او را روایت‌گر [[حدیث|احادیث]] زیادی از پیامبر(ص)،‌ [[ابوبکر]] و [[عمر]] می‌دانند که با توجه به فرزندی وی نسبت به خلیفه، مورد توجه خاص قرار گرفته است.<ref>ابن حجر،‌ الاصابه، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۱۵۶.</ref> ابن‌اثیر نیز فضایلی را برای عبدالله نقل کرده‌ است و او را از بزرگان اهل سنت دانسته‌ که شصت سال پس از پیامبر (ص) [[فتوا]] داده است.<ref>ابن اثیر، اسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۳۸.</ref>

اهل سنت همچنین روایت‌هایی با موضوع بیان فضیلت‌های [[علی(ع)]]،<ref>قندوزی، ینابیع الموده، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۲۹۷؛ حسینی تهرانی، امام‌شناسی، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۱۸۳.</ref> [[قرائت‌های هفتگانه|قرائت‌های مختلف قرآن]]،<ref>جعفریان، افسانه تحریف قرآن، ۱۳۸۲ش، ص۱۳۱.</ref> [[صدقه]]<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۶۴ش، ج۲، ص۶۵۳.</ref> و دیگر موضوعات از او نقل کرده‌اند.

درباره [[زهد|زهدش]] گفتند از کسی تقاضای پول نداشت، با این حال هدیه هیچ حاکمی را نیز رد نمی‌کرد و تمام هدایا را می‌پذیرفت.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۱۱۲.</ref> در مورد او گفته شده بی‌رغبت به دنیا بود و بسیار [[حج]] می‌گذارد و [[صدقه]] می‌داد.<ref>ابن اثیر، اسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۳۸.</ref>

[[پرونده:قبر ابن عمر.jpg|250px|بندانگشتی|[[مکه]]، منطقه فخ،‌ محوطه محل دفن عبدالله بن عمر]]