آیه سیف: تفاوت میان نسخه‌ها

محمد عزه دروزه مفسر قرآن معتقد است موضوع احکام آیات ابتدایی سوره توبه صرفاً آن دسته از مشرکانی هستند که نقض عهد کرده و در شرایطی که پیامبر درگیر غزوه تبوک بوده است درصدد توطئه علیه مسلمانان برآمده اند. به اعتقاد او، قول به اطلاق و عمومیت این آیات دربارهٔ تمامی مشرکان، تحمیل معنایی است که سیاق و فحوای آیات آن را برنمی‌تابد. ص۳۹۵.<ref>آرمین، محسن، جریان‌های تفسیری معاصر، تهران، نی، ۱۳۹۶ش،</ref>

گفته شده تفسیر خطا از این آیه، چهره اسلام را مخدوش کرده و تأثیرات سویی بر اعتقادات مسلمانان گذاشته است.<ref>شایق، محمدرضا، حل تعارض ظاهری بین آیات سیف و نفی اکراه و تأثیر آن در مسئلهٔ آزادی در انتخاب دین، پژوهش نامه تفسیر کلامی قرآن بهار 1395 - شماره ۹، ص۸۲.</ref>

برخی مفسران این آیه را مرتبط با آیه بعد دانسته‌اند.<ref>رشید رضا، تفسیر المنار، ۱۹۹۰م، ج۱۰، ص۱۵۹.</ref> در آیه بعدی خداوند به پیامبر چنین دستور می‌دهد که اگر یکی از مشرکان از تو پناه خواست تا کلام خداوند را بشنود، به او اجازه بده و سپس او را به محل امن برسان.<ref>سوره توبه، آیه۶.</ref>{{یاد|وَإِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِکِینَ اسْتَجَارَکَ فَأَجِرْهُ حَتَّیٰ یَسْمَعَ کَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ۚ ذٰلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا یَعْلَمُونَ}}

[[رشید رضا]] (درگذشت: [[سال ۱۳۱۴ هجری شمسی|۱۳۱۴ش]]) مفسر [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] معتقد است این آیه، آیه سیف را تخصیص می‌زند و این بدان جهت است که برخی از مشرکان کلام خداوند را نشنیده‌اند و دعوت بصورت کامل به آن‌ها نرسیده است. به همین جهت خداوند راه رسیدن به حقیقت را برای آن‌ها باز گذاشته و حکم آیه سیف را تخصیص زده است.

==کدام چهار ماه؟==