بسم الله الرحمن الرحیم: تفاوت میان نسخه‌ها

گفته می‌شود یکی از امور رایج میان مردم مسلمان ایران این بود که برای تبرک جستن به نام خدا و ایمن شدن اهل خانه از بلاها، بسمله نوشته‌شده بر روی سنگ یا کاشی را بر سردرخانه‌ها نصب می‌کردند.<ref>موسوی آملی، [https://www.ensani.ir/fa/article/46398/سر-در-نوشته-های-قرآن «سر در نوشته‌های قرآن»]، سایت پرتال علوم اسلامی.</ref> همچنین در ابتدای پایان‌نامه و کتاب‌ها بسمله یا ترجمه آن «به‌نام خداوند بخشنده مهربان» یا تعابیری مشابه آن، نوشته می‌شود.<ref>[https://kalamesabz.com/ترتیب-پایان-نامه-نویسی/ «ترتیب پایان نامه نویسی»]، سایت کلام سبز.</ref>

گفته می‌شود پیامبر(ص) نیز در ابتدای بعثت، همین عبارت را در ابتدای نامه‌ها و اموری نظیر آن به کار می‌برد<ref>قلقشندی، صبح الاعشی فی صناعه الانشاء،  دار الکتب العلمیة، ج۱، ص۴۸۰.</ref> تا اینکه آیه «[[آیه ۴۱ سوره هود|وَ قَالَ ارْكَبُوا فِيهَا بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَ مُرْسَاهَا]]»<ref>سوره هود، آیه ۴۱.</ref> نازل شد و او «بسم‌الله» به کار می‌برد و پس از نزول [[آیه ۱۱۰ سوره إسراء]]، «بسم الله الرحمن» می‌گفت؛ اما در نهایت، پس از نزول آیه «[[آیه ۳۰ سوره نمل|إِنَّهُ مِنْ سُلَيْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ]]»،<ref>سوره نمل، آیه ۳۰.</ref> بسمله را به‌طور کامل به کار برد.<ref>جصاص، احکام القرآن، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۷.</ref> برخی بر این باورند که بسمله اولین آیه‌ای است که به‌همراه آیات [[سوره علق]] بر پیامبر نازل شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۸.</ref>