اسماعیلیه: تفاوت میان نسخه‌ها
←گستره جغرافیایی
| خط ۱۷۰: | خط ۱۷۰: | ||
پس از سقوط دولت‌های فاطمی و نزاری، اسماعیلیان دیگر هرگز نتوانستند قدرت گذشته خویش را بدست آورند و به دور افتاده‌ترین کشورهای جهان اسلام خاصه یمن و شبه قاره هند پناه بردند و در حال حاضر در حدود ۲۵ کشور جهان پراکنده هستند و عمدتاً در [[هند]]، [[پاکستان]]، [[افغانستان]]، [[تاجیکستان]] در آسیای مرکزی و پامیر [[چین]] زندگی می‌کنند<ref>دفتری، تاریخ و عقاید اسماعیلیه، ص۳.</ref>. | پس از سقوط دولت‌های فاطمی و نزاری، اسماعیلیان دیگر هرگز نتوانستند قدرت گذشته خویش را بدست آورند و به دور افتاده‌ترین کشورهای جهان اسلام خاصه یمن و شبه قاره هند پناه بردند و در حال حاضر در حدود ۲۵ کشور جهان پراکنده هستند و عمدتاً در [[هند]]، [[پاکستان]]، [[افغانستان]]، [[تاجیکستان]] در آسیای مرکزی و پامیر [[چین]] زندگی می‌کنند<ref>دفتری، تاریخ و عقاید اسماعیلیه، ص۳.</ref>. | ||
«اسماعیلیه امروز به دو طایفه [[آقاخانیه]] و [[بهره]] تقسیم می‌شوند که بازماندگان دو فرقه نزاری و مستعلوی هستند. گروه اول قریب به یک میلیون نفر در [[ایران]] و آسیای وسطی و افریقا و هند پراکنده‌اند و رئیس ایشان کریم آقاخان است. گروه دوم که قریب پنجاه هزار نفر هستند، در جزیره العرب و سواحل خلیج فارس و سوریه به سر می‌برند»<ref>مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص۵۳.</ref> «اسماعیلیه در سوریه در قلعه مصیاف و قلعه القدموس و سلمیه و در ایران در [[کهک]] و محلات [[قم]] و بیرجند و قاین خراسان و در [[افغانستان]] در [[بلخ]] و بدخشان و در آسیای مرکزی در خوقند و قره تکین هستند و در [[افغانستان]] [[مفتدی]] خوانده می‌شوند و عده‌ای بسیار از ایشان در کافرستان (نورستان) و جلال آباد و | «اسماعیلیه امروز به دو طایفه [[آقاخانیه]] و [[بهره]] تقسیم می‌شوند که بازماندگان دو فرقه نزاری و مستعلوی هستند. گروه اول قریب به یک میلیون نفر در [[ایران]] و آسیای وسطی و افریقا و هند پراکنده‌اند و رئیس ایشان کریم آقاخان است. گروه دوم که قریب پنجاه هزار نفر هستند، در جزیره العرب و سواحل خلیج فارس و سوریه به سر می‌برند»<ref>مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص۵۳.</ref> «اسماعیلیه در سوریه در قلعه مصیاف و قلعه القدموس و سلمیه و در ایران در [[کهک]] و محلات [[قم]] و بیرجند و قاین خراسان و در [[افغانستان]] در [[بلخ]] و بدخشان و در آسیای مرکزی در خوقند و قره تکین هستند و در [[افغانستان]] [[مفتدی]] خوانده می‌شوند و عده‌ای بسیار از ایشان در کافرستان (نورستان) و جلال آباد و در حوزه جیحون اعلی و ساری گل و خوان و یاسین زندگی می‌کنند. در هند و پاکستان بیش از دیگر جاها مراکز اسماعیلیه وجود دارد و در محل‌هایی به نام اجمیر و مرواره و راجپوتانه و [[کشمیر]] و بمبئی و بروده و کورج فراوانند. باید دانست که همه اسماعیلیه در هند از اتباع [[آقاخان]] نیستند. بلکه عده‌ای از آنان را نیز [[بهره]] گویند که غالبا در گجرات زندگی می‌کنند. در [[عمان]] و [[مسقط]] و در [[زنگبار]] و [[تانزانیا]] بسیارند.»<ref>مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص۵۱.</ref> | ||
=== طایفه آقاخانیه=== | === طایفه آقاخانیه=== | ||
{{اصلی|آقاخانیه}} | {{اصلی|آقاخانیه}} | ||
مرکزاسماعیلیان آقاخانیه در [[تاجیکستان]] قرار دارد. این مرکز در سال ۲۰۰۹ میلادی در پایتخت تاجیکستان شهر دوشنبه افتتاح گردیده و به ظاهر فعالیت چندانی ندارد روزهای [[یک شنبه]] هر هفته دربهای خود را به روی بازدید کنندگان باز نموده، راهنمایان آن ضمن معرفی بنا و معماری آن به معرفی و تبلیغ اسماعیلیه می‌پردازند. درباره شمار پیروان این مذهب در تاجیکستان اطلاع دقیقی در دست نیست اما جمعیت آنها را در حدود ۲۰۰ هزار نفر تخمین می‌زنند که بیشتر در منطقه پامیر و شهر دوشنبه ساکنند.اسماعیلیان تاجیک به خاطر شرایط دوران حکومت کمونیستی و قاعده تقیه، از آداب و رسوم و اعتقادات خود فاصله گرفته و جوانان اسماعیلی مسلک عموماً چیز چندانی از آئین و مرام خود نمی‌دانند. از این روی تشکیلات اسماعیلیان تلاش وسیعی را برای آشنا کردن پیروان سابق و جذب افراد تازه که بدانها | مرکزاسماعیلیان آقاخانیه در [[تاجیکستان]] قرار دارد. این مرکز در سال ۲۰۰۹ میلادی در پایتخت تاجیکستان شهر دوشنبه افتتاح گردیده و به ظاهر فعالیت چندانی ندارد روزهای [[یک شنبه]] هر هفته دربهای خود را به روی بازدید کنندگان باز نموده، راهنمایان آن ضمن معرفی بنا و معماری آن به معرفی و تبلیغ اسماعیلیه می‌پردازند. درباره شمار پیروان این مذهب در تاجیکستان اطلاع دقیقی در دست نیست اما جمعیت آنها را در حدود ۲۰۰ هزار نفر تخمین می‌زنند که بیشتر در منطقه پامیر و شهر دوشنبه ساکنند.اسماعیلیان تاجیک به خاطر شرایط دوران حکومت کمونیستی و قاعده تقیه، از آداب و رسوم و اعتقادات خود فاصله گرفته و جوانان اسماعیلی مسلک عموماً چیز چندانی از آئین و مرام خود نمی‌دانند. از این روی تشکیلات اسماعیلیان تلاش وسیعی را برای آشنا کردن پیروان سابق و جذب افراد تازه که بدانها مُستَجیب گفته می‌شود انجام می‌دهد.<ref>مرتضی اشرافی، گزارش راهبردی وضعیت شیعیان آسیای مرگزی، گروه مطالعات راهبردی مجمع جهانی اهل بیت(ع)، ۱۳۹۴.</ref> | ||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== | ||