شفاعت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شفاعت''' اصطلاحی دینی و به‌معنای طلبِ برداشتن عذاب و عِقاب از کسانی است که مستحق عذاب و عقابند. اصل شفاعت، از آموزه‌های مورد پذیرش همه مسلمانان است. البته عالمان مسلمان در معنای شفاعت و محدوده آن اختلاف نظر دارند. [[امامیه]] شفاعت را به همان رفع عذاب معنا کرده و بر این باورند که شفاعت شامل [[مرتکب کبیره|مرتکبین کبیره‌ای]] می‌شود که خداوند از دینشان راضی است. فرقه‌هایی مانند [[مرجئه|مُرجئه]] و [[اشاعره]]، نیز شفاعت را به مسلمانانی که مرتکب کبیره شده‌اند، اختصاص داده‌اند. در مقابل، گروه‌هایی همچون [[معتزله]] و [[زیدیه]] بر این باورند که شفاعت به‌معنای زیادی [[ثواب]] و جلب منفعت است و فقط به توبه‌کنندگان و مطیعان اختصاص دارد.

عالمان مسلمان اتفاق نظر دارند که شفاعتِ شفاعت‌کنندگان شامل [[کافر]] و مشرک نمی‌شود. همچنین در برخی روایات از [[امامان شیعه]] آمده است کسی که نماز را سبک بشمارد، [[غالیان|غلوکنندگان در دین]] و پادشاهان ستمگر از شفاعت شفاعت‌کنندگان محروند.