بحث:شفاعت

سلام علیکم. کتاب نامه های کتاب های ذیل نوشته نشده است: بحار/تفسیر کبیر رازی/مسند احمد/ سنن کبری نسائی/عدل الهی مطهری/تسنیم/مقالات الاسلامیین/معاد درقرآن/قرب الاسناد/سنن ابن ماجه/علم الیقین/صحیح بخاری/کتاب التوحید محمدبن عبدالوهاب/نهج البلاغه

• گویا مطلب ناقص است. به این سطر دقت بفرمایید: برای شفاعت چند معنا ذکر کرده‌اند و بسته به آنها، اقسامی برایش برنهاده‌اند؛ از جمله: Sh.hoseini (بحث) ‏۱۲ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۲۳:۰۸ (+0430)

شفاعت برای مغفرت و شفاعت برای ترفیع درجه

در این بخش آمده که «گاهی شفاعت برای ترفیع درجه است که این قسم مورد قبول همه مذاهب اسلامی بوده» اما آیا واقعا چنین است؟ ظاهرا مرحوم طبرسی و خواجه نصیر و علامه حلی، مخالف این نظرند و شفاعت به معنای ترفیع درجه را قبول ندارند و برایش استدلال هم ذکر میکنند.

• شیخ طوسی در تفسیر تبیان صراحتا با آن مخالفت می کند و آن را خلاف اجماع می داند: حقيقة الشفاعة عندنا ان يكون في إسقاط المضار دون زيادة المنافع ... و انما قلنا لا تكون في زيادة المنافع، لأنها لو استعملت في ذلك، لكان أحدنا شافعاً في النبي (ص) إذا سأل اللَّه ان يزيده في كراماته و ذلك خلاف الإجماع (شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، دار احياء التراث العرب، ج1، صص213-214)
• علامه حلی نیز در توضیح کلام مرحوم طوسی (الإجماع على الشفاعة فقيل لزيادة المنافع و يبطل بنا في حقه ص) شفاعت را محدود به اسقاط مضار می دانند: أقول اتفقت العلماء على ثبوت الشفاعة للنبي ص و يدل عليه قوله تعالى (عَسى‏ أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقاماً مَحْمُوداً) قيل إنه الشفاعة و اختلفوا فقالت الوعيدية إنها عبارة عن طلب زيادة المنافع للمؤمنين المستحقين للثواب و ذهبت التفضلية إلى أن الشفاعة للفساق من هذه الأمة في إسقاط عقابهم و هو الحق و أبطل المصنف الأول بأن الشفاعة لو كانت في زيادة المنافع لا غير لكنا شافعين في النبي ص حيث نطلب له من الله تعالى علو الدرجات و التالي باطل قطعا لأن الشافع أعلى من المشفوع فيه فالمقدم مثله ... بين المصنف(طوسی)- رحمه الله- أنها تطلق على المعنيين معا كما يقال شفع فلان في فلان إذا طلب له زيادة منافع أو إسقاط مضار و ذلك متعارف عند العقلاء ثم بين أن الشفاعة بالمعنى الثاني أعني إسقاط المضار ثابتة للنبي بقوله ص ادخرت شفاعتي لأهل الكبائر من أمتي و ذلك حديث مشهور(علامه حلی، كشف المراد في شرح تجريد الاعتقاد، مؤسسة النشر الإسلامي‏، 1413ق، صص416-417)

البته متفکران معاصر عمدتا شفاعت به معنای ترفیع درجه را نیز می پذیرند و برایش روایت ذکر می کنندو اشکال مذکور در پاراگراف های بالا را نیز رفع می کنند(سبحانی، جعفر، منشور جاوید، مؤسسه امام صادق، ج8، صص409-410؛ حسینی تهرانی، معادشناسی، نور ملكوت قرآن‏، 1423ق، ج9، صص333-343.). مثلا گاهی به این روایت استشهاد کرده اند: « بحار الأنوار عَن أبي العبّاسِ المكبرِ عَن الإمام ـ و قد قالَ لَهُ أبو أيمنَ : يا أبا جعفرٍ، تَغُرّ: وَيحَكَ يا أبا أيمَنَ ! أغَرَّكَ إن عَفَّ بَطْنُكَ و فَرجُكَ ؟! أما لَو قد رَأيتَ أفزاعَ القِيامَةِ لقدِ احتَجتَ إلى شَفاعَةِ محمّدٍ صلى الله عليه و آله ، وَيلَكَ فَهل يَشفَعُ إلاّ لِمَن وَجَبَت لَهُ النارُ ؟! ثُمَّ قالَ : ما مِن أحَدٍ مِنَ الأوَّلِينَ و الآخِرِينَ إلاّ و هُو مُحتاجٌ إلى شَفاعَةِ محمّدٍ صلى الله عليه و آله يَومَ القِيامَةِ»(علامه مجلسی، بحار الانوار، موسسه الوفاء، ج8، ص38)؛ یعنی: « امام باقر عليه السلام در پاسخ به ابو ايمن كه به ايشان گفت : «اى ابا جعفر! شما مردم را مى فريبيد و پيوسته مى گوييد: شفاعت محمّد ، شفاعت محمّد. در حالى كه چنان ناراحت شد كه رنگ چهره اش برگشت ـ فرمود : واى بر تو اى ابا ايمن! داشتن عفّت شكم و شهوت ، تو را غرّه كرده است ؟ ! اگر صحنه هاى هول انگيز قيامت را ببينى حتماً به شفاعت محمّد صلى الله عليه و آله نياز پيدا خواهى كرد . واى بر تو ، آيا شفاعت جز براى كسى است كه مستوجب آتش باشد؟ آن گاه فرمود : هيچ كس ، از اولين و آخرين ، نيست مگر آن كه در روز قيامت به شفاعت محمّد صلى الله عليه و آله نيازمند است». Shadpoor (بحث) ‏۱۲ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۵۷ (UTC)

شرایط شفاعت کننده

در این بخش ترجمه آیات با عنوان های هر شماره همخوانی ندارد. --zamani (بحث) ‏۱۸ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۲۶ (UTC)

مناسب است آیاتی که مطلقا شفاعت را رد می کند بیاید.Sh.hoseini (بحث) ‏۸ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۵ (UTC)sh.hoseiniSh.hoseini (بحث) ‏۸ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۵ (UTC)