ابودرداء: تفاوت میان نسخه‌ها

براساس برخی گزارش‌ها وی در جمعی از [[صحابه|اصحاب پیامبر]] با سوگند یاد کرد که امام علی(ع)  پارساترين و كوشاترينِ مردمان در عبادت  است و در بیان علت این ادعا گفت که در شبی از شب‌ها  على بن ابى طالب را در باغات بنى نجّار ديدم كه از اطرافيانش جدا شد و از آنها مخفى شد و در انبوه درختان نخل ، پنهان شد با خود گفتم : حتما به خانه اش رفت . ناگهان ، ناله‌اى غمگين و نغمه سوزناکی شنيدم كه مى‌گفت : «پروردگارا! چه بسیار گرفتارى که از دوش من برداشتى و آن را با نعمت‌هایت عوض کردى ! و چه بسيار خطاهايى كه به كَرَمت از آشكار ساختن آن ، پرهیز كردى ! پروردگارا! اگر عمر من در نافرمانى تو طولانى شد و گناه من در نامه عملم افزون گشت ، من جز بخشش تو را آرزومند نيستم و جز به خشنودى تو اميد ندارم» . {{یاد| إلهي، كم من موبقةٍ حملتَ عني فقابلتُها بنعمتك، وكم من جريرةٍ تكرَّمتَ عن كشفها بكرمك، إلهي إن طال في عصيانك عُمري، وعَظُم في الصّحِف ذنبي، فما أنا مؤمِّلٌ غير غفرانك، ولا أنا براجٍ غير رضوانك. }}آن گاه ، على بسيار گريست و دیگر هیچ صدايى از او نشنیدم و حرکتى نديدم . با خود گفتم : حتما به خاطر شبْ بيدارى ، خواب بر او غلبه كرده است بروم وى را براى نماز صبح بيدار كنم  و چون نزدش آمدم . دیدم که مثل چوب افتاده است . تکانش دادم ، تكان نخورد...گفتم : [[آیه استرجاع| إنّا للّه و إنا إليه راجعون]]! به خدا سوگند ، على بن ابى طالب درگذشت . سريع به خانه اش آمدم تا خبر درگذشتش را به خانواده اش بدهم . [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه عليهاالسلام]] پرسید: «ابو درداء! چه طور بود و داستانش چيست؟»  و چون همه داستان را به وى گفتم فرمود : اى ابو درداء! به خدا سوگند كه آن ، حالتِ بيخود شدنى است كه از خوف خدا به او دست مى دهد» . <ref>صدوق، امالی، ۱۴۱۷ق، صص۱۳۷-۱۳۸.</ref>