confirmed، protected، templateeditor
۱٬۶۳۳
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
== اهمیت == | == اهمیت == | ||
برخی [[مجتهد|فقیهان شیعه]] اجتهاد در مقابل نص را دارای آثار بدی دانستهاند. از جمله [[ناصر مکارم شیرازی]] معتقد است گسترش و مشروعیت اجتهاد در برابر نص، نابودی مصونیّت همه احکام را در پی خواهد داشت.<ref>مکارم شیرازی، شیعه پاسخ میگوید، ۱۴۲۸ق، ص۱۳۰ـ۱۳۱.</ref> [[حبیبالله خویی|میرزا حبیبالله خویی]] فقیه شیعی مخالفت با نص را [[بدعت]] میداند.<ref>هاشمی خویی، منهاج البراعه، ۱۴۰۰ق، ج۸، ص۱۸۸.</ref> به گفته پژوهشگری چون جواد شهرستانی، مجتهدان در برابر نص با عملکرد خود [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] را نیز مجتهدی مانند خود معرفی میکنند که در اجتهادش احتمال خطا وجود دارد.<ref>شهرستانی، «مقدمه»، ص۱۸.</ref> به نظر [[محسن قرائتی]] ابلیس اولین کسی است که در برابر فرمان صریح خدا مبنی بر [[سجده بر آدم]] اجتهاد کرد و سجده نکرد.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۴، ص۲۸.</ref> [[سید محمدحسین حسینی طهرانی|سید محمدحسین حسینی طهرانی]] تعبّد شیعه به نص و تجاوز اهل سنّت از نص را اساس مسائل اختلافی میان شیعه و اهل سنت میداند.<ref>حسینی، ولایت فقیه در حکومت اسلامی، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۱۱۸.</ref> | برخی [[مجتهد|فقیهان شیعه]] اجتهاد در مقابل نص را دارای آثار بدی دانستهاند. از جمله [[ناصر مکارم شیرازی]] معتقد است گسترش و مشروعیت اجتهاد در برابر نص، نابودی مصونیّت همه احکام را در پی خواهد داشت.<ref>مکارم شیرازی، شیعه پاسخ میگوید، ۱۴۲۸ق، ص۱۳۰ـ۱۳۱.</ref> [[حبیبالله خویی|میرزا حبیبالله خویی]] فقیه شیعی مخالفت با نص را [[بدعت]] میداند.<ref>هاشمی خویی، منهاج البراعه، ۱۴۰۰ق، ج۸، ص۱۸۸.</ref> به گفته پژوهشگری چون جواد شهرستانی، مجتهدان در برابر نص با عملکرد خود [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] را نیز مجتهدی مانند خود معرفی میکنند که در اجتهادش احتمال خطا وجود دارد.<ref>شهرستانی، «مقدمه»، در کتاب وسائل الشیعة، ص۱۸.</ref> به نظر [[محسن قرائتی]] ابلیس اولین کسی است که در برابر فرمان صریح خدا مبنی بر [[سجده بر آدم]] اجتهاد کرد و سجده نکرد.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۴، ص۲۸.</ref> [[سید محمدحسین حسینی طهرانی|سید محمدحسین حسینی طهرانی]] تعبّد شیعه به نص و تجاوز اهل سنّت از نص را اساس مسائل اختلافی میان شیعه و اهل سنت میداند.<ref>حسینی، ولایت فقیه در حکومت اسلامی، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۱۱۸.</ref> | ||
==مفهوم شناسی== | ==مفهوم شناسی== | ||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==نظر فقیهان== | ==نظر فقیهان== | ||
[[مجتهد|فقیهان شیعه]]<ref>موسوی قزوینی، ینابیع الاحکام، ۱۴۲۴ق، ص۵۰۱؛ علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۰، ص۵۱۵؛ هاشمی خویی، منهاج البراعه، ۱۴۰۰ق، ج۸، ص۱۸۶؛ شرف الدین، النص و الاجتهاد، ۱۴۰۴ق، بخش۲، ص۳؛ | [[مجتهد|فقیهان شیعه]]<ref>موسوی قزوینی، ینابیع الاحکام، ۱۴۲۴ق، ص۵۰۱؛ علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۰، ص۵۱۵؛ هاشمی خویی، منهاج البراعه، ۱۴۰۰ق، ج۸، ص۱۸۶؛ شرف الدین، النص و الاجتهاد، ۱۴۰۴ق، بخش۲، ص۳؛ مغنیه، فی ظلال نهج البلاغه، ۱۹۷۹م، ج۱، ص۳۰۴.</ref> و [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]]<ref>شرف الدین، النص و الاجتهاد، ۱۴۰۴ق، بخش۲، ص۳؛ فضل الله، «دراسات فقهیة و قانونیة: أضواء علی الشوری فی النص القرآنی»، ص۳۸.</ref> اجتهاد در برابر دلیل قطعی را باطل دانستهاند. برخی [[صحابه]] و [[تابعین|تابعان]] نیز در اجتهادهای خود تقدیم نص بر [[اجتهاد]] را مراعات کرده و هیچ گاه در برابر نص، نظر فقهی ندادهاند.<ref>یوسفی مقدم، درآمدی بر اجتهاد از منظر قرآن، ۱۳۸۷ش، ص۲۷۶.</ref> به گزارش ابن قیّم جوزیه، [[احمد بن حنبل]] بر طبق نص [[فتوا]] میداد و نظر مخالف نص را حتی از [[خلفای راشدین|خلفا]] نمیپذیرفت.<ref>ابن قیّم جوزیه، اعلام الموقعین، ۱۴۰۷ق، ص۲۹.</ref> گفته شده بیشتر عالمان [[اصول فقه|علم اصول]] از شیعه و سنی نیز با چنین اجتهادی مخالفت کردهاند.<ref>[https://newspaper.hamshahrionline.ir/id/169008/%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%87%D8%A7%D8%AF-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B1.html «اجتهاد در برابر نص»]، سایت روزنامه همشهری.</ref> | ||
=== دلایل مخالفت === | === دلایل مخالفت === |