محمدحسن نجفی: تفاوت میان نسخه‌ها

| شاگردان = [[سید حسین کوه کمره ای|سید حسین کوه کمره‌ای]]، [[ملا علی کنی]]، [[محمد ایروانی]]، شیخ [[جعفر شوشتری]]، [[سید اسدالله اصفهانی]]، [[عبدالحسین تهرانی]] و ...

| تالیفات = نجاة العباد‌، [[جواهر الکلام|جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام]] و...

'''محمدحسن شریف اصفهانی''' یا '''محمدحسن نجفی''' ([[سال ۱۲۰۲ هجری قمری|۱۲۰۲]]-[[سال ۱۲۶۶ هجری قمری|۱۲۶۶ق]]) معروف به '''صاحب جواهر''' از [[فقهای شیعه]] در [[قرن سیزدهم قمری]] در [[نجف]] بود. مهمترین اثر او [[جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام (کتاب)|کتاب جواهر الکلام]] است و از این جهت در میان بزرگان [[شیعه]] به صاحب جواهر شهرت دارد. وی از شاگردان [[سید محمدجواد عاملی]] (صاحب [[مفتاح الکرامة فی شرح قواعد العلامة (کتاب)|مفتاح الکرامه]]) و [[جعفر کاشف‌الغطاء|جعفر کاشف الغطاء]] بود و درس وی پس از [[شریف العلماء|شریف العلماء مازندرانی]]، از مهمترین دروس [[حوزه نجف]] به شمار می‌آمد. به توصیه او، [[شیخ انصاری]]، زعامت و [[مرجع تقلید|مرجعیت]] [[شیعیان]] را به عهده گرفت.

# [[شیخ جعفر کاشف الغطاء|شیخ جعفر نجفی]] (صاحب [[کشف الغطاء عن مبهمات الشریعة الغراء (کتاب)|کشف الغطاء]])

شیخ محمدحسن از سید محمدجواد عاملی و شیخ جعفر کاشف الغطاء [[اجازه روایت]] دریافت کرد.<ref>رک: صدر، تکمله امل الآمل، ج۵، ص۳۲۵.</ref>

درگذشت [[محمد شریف مازندرانی|شریف العلما]]، [[حوزه علمیه کربلا]] را از رونق انداخت و آوازه تدریس شیخ محمدحسن نجفی موجب شد که غالب شاگردان شریف العلما به حوزه درسی او جذب شوند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۷ش، مقدمه، ج۱، ص۹.</ref> از این زمان دوباره [[حوزه علمیه نجف]]، رونقی مجدد گرفت. [[سید حسن صدر]] نقل کرده که حُسن تقریر و زیبایی کلام صاحب جواهر چنان بود که موجب شد بیش از ۴۰۰ نفر از علما در درس او حاضر شوند<ref>رک: صدر، تکمله امل الآمل، ج۵، ص۳۲۵.</ref> و برخی از شاگردان، بعد از او به مقام [[مرجعیت]] رسیدند و بر کرسی افتاء تکیه زدند.<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۳۱۲؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۷ش، مقدمه، ج۱، ص۱۸-۱۹.</ref> از برجسته‌ترین آنها می‌توان به این اسامی اشاره کرد:<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۳۱۲؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۷ش، مقدمه، ج۱، ص۱۸-۱۹.</ref>

# [[سید حسین کوه کمره ای]]

#[[محمد بن سلیمان تنکابنی]] <ref>تنکابنی، ص۹،۲۴،۶۷،۷۳؛ تبریزی خیابانی، ص۱۳</ref>

#[[سید محمدحسن شیرازی]]

#[[شیخ مرتضی انصاری]] (مدت بسیار اندک)

شیخ [[محمدرضا مظفر]] معتقد است آنچه واقعیت زندگی شیخ را نشان می‌دهد، همان آشکار کردن ابهت رجال دین، مقابل حکومت عثمانی بوده که بر [[عراق]] نفوذ و سیطره پیدا کرده بودند. زمانی که حکومت عثمانی از دولت ایران شکست خورد، با وساطت [[شیخ جعفر کاشف الغطاء]] توانست کمی از فشار [[ایران]] بکاهد. این واقعه، چنان عزت و اقتدار علمای شیعه را در نظر عثمانی نشان داد که حکومت عثمانی تلاش می‌کرد تعاملات فراوانی با بزرگان شیعه داشته باشد.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۷ش، مقدمه، ج۱، ص۲۱-۲۲.</ref>