حد شرعی: تفاوت میان نسخه‌ها

*'''توبه''': اگر مجرم قبل از اثبات [[گناه]] و جرم ارتکابی، [[توبه]] کند، حد از او برداشته می‌شود؛ ولی توبه پس از اثبات فایده‌‌ای ندارد. در جایی که وقوع جرم به وسیله [[اقرار]] ثابت شده باشد، [[حاکم شرع]] اختیار دارد که در صورت توبه مجرم، بر او حد اجرا نماید و یا او را ببخشد.<ref>محقق حلی، شرائع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۴۸.</ref> به نظر فقها حد [[قذف]] با توبه کردن، ساقط نمی‌شود.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۴۲۸. </ref>

*'''صغر سن''': [[بلوغ|بالغ]] بودن مرتکب جرم از شرایط اجرای حد است و کودکی که مرتکب یکی از اعمال موجب حد شده است را نمی‌توان مجازات کرد.<ref>امام خمینی، تحریرالوسیله، ۱۳۷۹، ج۲، ص۴۵۶.</ref>

*'''جنون''':دارا بودن عقل نیز از دیگر شرایطی مجرمی است که مستحق حد می‌شود، بنابر این [[جنون]] مرتکب عمل مانع از اجرای حد شرعی است.<ref>امام خمینی، تحریرالوسیله، ۱۳۷۹، ج۲، ص۴۵۶.</ref>

بر مبنای قاعده‌ای در [[فقه]] اسلامی،  در مواردی که  اصل اتفاق افتادن و یا انجام شدن جرم  به وسیله متهم با تردید مواجه شود مجازات وی منتفی است.<ref>محقق‌داماد، قواعد فقه، ۱۳۸۳ش،  ج۴، ص۴۳.</ref>  این قاعده در اصطلاح فقها به [[قاعده درء]] مشهور است که در اصطلاحات حقوقی نیز با عنوان تفسير به نفع متهم از آن یاد می‌شود. <ref>محقق‌داماد، قواعد فقه، ۱۳۸۳ش،  ج۴، ص۴۳.</ref> قاعده درء مورد اتفاق تمامی [[فقیهان]] شیعه و [[ اهل سنت وجماعت|اهل‌سنت]] بوده <ref>محقق‌داماد، قواعد فقه، ۱۳۸۳ش،  ج۴، ص۴۸.</ref>و مستند به [[ حدیث|روایات]] بسیاری است که مشهورترین آن‌ها  [[حدیث]] «ادرؤوا الحدود بالشبهات» از [[ حضرت محمد صلی الله علیه و آله|